W 2005 r. ówczesny Państwowy Konserwator Zabytków, prof. dr Gottfried Kiesow, autor książki "Das verkannte Jahrhundert. Der Historismus am Beispiel Wiesbaden" (2005), zasugerował, aby Wiesbaden ubiegało się o wpis na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Uzasadnił to argumentem, że Wiesbaden jest "wybitnym miejskim zabytkiem historyzmu" i posiada dużą liczbę wybitnych budynków klasycyzmu, "romantycznego historyzmu", Gründerzeit i późnego historyzmu.

Miasto zastosowało się do jego sugestii i w 2006 r. utworzyło "Centrum Światowego Dziedzictwa" w celu przygotowania długiego procesu aplikacyjnego. W 2008 r. uzyskano dwa raporty od uznanych na arenie międzynarodowej ekspertów w celu dalszego zbadania szans Wiesbaden - początkowo na włączenie do tak zwanej wstępnej listy - co doprowadziło do nowego uzasadnienia wniosku w następnym roku: od tego momentu nie miało się już koncentrować na historyzmie, ale na roli Wiesbaden jako miasta uzdrowiskowego, jako jednego z kilku "Salonów Europy" i tak zwanej sceny leczenia społecznego.

Dwutorowy proces przewidywał złożenie oferty seryjnej przez 16 członków pod przewodnictwem Republiki Czeskiej, a także oferty krajowej, która została złożona w 2012 r. przez kraj związkowy Hesja. Po zmniejszeniu liczby kandydatów, Wiesbaden zostało wyeliminowane z procesu w 2016 roku wraz z pięcioma innymi kandydatami.