Söhnlein, Johann Jacob

Producent tytoniu i win musujących, założyciel piwnic win musujących Söhnlein

Urodzony: 12.09.1827 we Frankfurcie nad Menem

zmarł: 24.02.1912 w Schierstein

Söhnlein pochodził z frankfurckiej rodziny rzemieślniczej z korzeniami w Rothenburg ob der Tauber. Osierocony w wieku dziesięciu lat, w wieku 15 lat rozpoczął praktykę we frankfurckiej winiarni. Następnie pracował dla firmy tytoniowej w Offenbach, a od 1848 r. był właścicielem własnej fabryki tytoniu we Frankfurcie z oddziałami na Bergstrasse, a od 1854/55 r. w Schierstein. Tutaj kupił posiadłość von Ziegesar, niedaleko późniejszego portu Schierstein, jako swój dom i siedzibę firmy. W 1854 r. ożenił się z Anną Marią Höser (1828-1911), córką mydlarza z Wiesbaden.

Wraz ze wspólnikami fabryki tytoniu i swoimi krewnymi z Wiesbaden, Söhnlein założył tam w 1864 r. fabrykę win musujących Rheingau jako spółkę akcyjną (później Söhnlein-Rheingold Sektkellerei KG). Przewodniczący zarządu winiarni od 1865 r. i dyrektor od 1867 r., Söhnlein stał się jedynym właścicielem rodzinnej firmy po 1899 roku. Stworzone przez Söhnleina wino musujące "Rheingold", wyprodukowane z win Johannisberg Riesling, było najbardziej udanym produktem winiarni od 1864 r. Söhnlein był w stanie powiązać swoją markę z ważnymi mediami reklamowymi swoich czasów. Obejmowały one niemiecką rodzinę cesarską (szampan do chrztu cesarskiej marynarki wojennej), osobę i muzykę Richarda Wagnera oraz catering zagranicznych linii żeglugowych. Ustanowił standardy w reklamie win musujących dzięki artystycznie zaprojektowanym reklamom, a resztę zrobił dzięki promocji regionu Rheingau jako "niemieckiego szampana" i wojnie prasowej z Moët et Chandon.

Söhnlein był wielokrotnie zaangażowany w politykę podatkową dotyczącą niemieckiego wina musującego, np. na rzecz lepszych taryf ochronnych (1873) z jednej strony i przeciwko groźbie "opodatkowania luksusu" około 1900 roku z drugiej strony. Jako przedsiębiorca pierwszego i drugiego okresu założycielskiego, około 1900 r. zbliżył się do Partii Narodowo-Liberalnej. Poprzez liczne stanowiska honorowe, w tym członkostwo w Izbie Przemysłowo-Handlowej w Wiesbaden (1886-91) i radzie powiatu, prowadził kampanię na rzecz wina musującego na poziomie lokalnym.