Snell, Johann Wilhelm

Prawnik, polityk

Urodzony: 08.04.1789 w Idstein

Zmarł: 08.05.1851 w Bernie

Snell studiował prawo w Giessen, a w 1814 r. był zaangażowany w tworzenie Hoffmann-Snell-Gruner-Bund, znanego również jako Hoffmannscher Bund, tajnej organizacji politycznej, która dążyła do zjednoczenia Niemiec pod pruskim przywództwem. W 1814 r. wstąpił do służby cywilnej w Nassau i pracował najpierw jako adwokat sądowy, a następnie jako sędzia w sądzie w Wiesbaden. Z powodu założenia patriotycznych "niemieckich stowarzyszeń" w Idstein i Wiesbaden, jesienią 1815 r. został przeniesiony do sądu karnego w Dillenburgu jako sędzia śledczy.

W 1818 r., kiedy przygotował dwa krytyczne memoranda na temat systemu domen Nassau dla miast Dillenburg, Herborn i Haiger dla ostatecznie zwołanych majątków, został zwolniony ze stanowiska za namową prezydenta okręgu Carla Friedricha Emila von Ibella. Uderzyło go to tym bardziej, że nie był zamożny i miał już dużą rodzinę. Swój wolny czas wykorzystał na publikację traktatów z zakresu prawa karnego, za co otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Giessen i zyskał sławę w świecie prawniczym.

W 1819 r. zaproponowano mu profesurę na rosyjskim uniwersytecie w Dorpacie, ale musiał z niej zrezygnować po interwencji Ibella i został wydalony z Rosji. Powrócił z rodziną do Niemiec, a w 1820 r. uciekł do Szwajcarii, aby uniknąć nieuchronnego aresztowania. W 1821 r. przyjął nominację na profesora w Bazylei, w 1833 r. przeniósł się na nowo otwarty Uniwersytet w Zurychu, a w 1834 r. na Uniwersytet w Bernie jako profesor prawa rzymskiego i karnego. Wraz ze swoim bratem Ludwigiem walczył o utworzenie szwajcarskiego państwa federalnego w radykalnym "Szwajcarskim Stowarzyszeniu Narodowym". W 1845 r. został zwolniony ze stanowiska profesora i wydalony z kantonu Berno za promowanie utworzenia w 1845 r. "Freischarenzzug" na zgromadzeniach ludowych.

Następnie przeniósł się do kantonu Bazylea-Landschaft, gdzie w latach 1845-48 był członkiem rady kantonalnej. Po wejściu w życie nowej konstytucji berneńskiej w 1846 r., mógł powrócić do Berna w 1849 roku. Nie zaoferowano mu już jednak profesury, ale nadal był aktywny politycznie.