Ibell, Karl (także Carl) Friedrich Justus Emil von (nobilitowany w 1830 r.)

prezydent rządu

ur. 29.10.1780 w Wehen

zm.: 06.10.1834 w Bad Homburg vor der Höhe

Ibell studiował prawo w Getyndze. Po zdaniu egzaminu państwowego w 1801 r. został prywatnym sekretarzem Karla Friedricha Freiherra von Kruse, któremu towarzyszył w poselstwie cesarskim w Ratyzbonie. Od 1803 r. pracował jako urzędnik państwowy w Wiesbaden pod przewodnictwem Ernsta Marschalla von Biebersteina. Obaj zainicjowali ważne liberalne reformy konstytucyjne i administracyjne, takie jak zniesienie pańszczyzny i jurysdykcji patrymonialnej. W latach 1815-20 Ibell był przewodniczącym rządu Księstwa Nassau i był odpowiedzialny za ustawodawstwo reformujące Nassau w tym czasie. Obejmowało to wdrożenie reformy szkolnej Nassau w 1817 r. i wprowadzenie szkoły symultanicznej, dla której organizacji pastor Karl Adolf Gottlob Schellenberg położył wybitne zasługi.

W 1819 r. Ibell uniknął zamachu ze strony aptekarza Karla Löninga (1791-1819), bliskiego "Czarnym", radykalnemu, narodowo-demokratycznemu odłamowi bractw. Zabójstwo to stało się okazją do restauracji zapoczątkowanej przez Dekrety z Carlsbadu, które Ibell odrzucił. Popadł również w konflikt z księciem Wilhelmem zu Nassau w kwestii tego, czy majątek i jego dochody powinny być liczone jako dochód państwa, czy jako część majątku osobistego księcia. Doprowadziło to do jego urlopu w 1820 r. i usunięcia z urzędu w 1821 r. W latach 1828-1832 był przewodniczącym rządu landgrafii Hesja-Homburg i prowadził kampanię na rzecz Niemieckiego Związku Celnego, za co został nobilitowany przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV w 1830 roku.