Klinika ortopedyczna w Wiesbaden powstała z inicjatywy Towarzystwa Zapobiegania Kalectwu, które zostało założone w Wiesbaden w 1909 roku. W 1910 roku przy Mozartstraße 8 powstał dziecięcy szpital ortopedyczny z 20 łóżkami. W 1919 roku, dzięki darowiźnie od przemysłowca Otto Leverkusa z Wiesbaden, wynajęto dom między dzisiejszą Biebricher Allee i Mosbacher Straße, do którego przeniesiono szpital pediatryczny i zwiększono liczbę łóżek do 45.

W dniu 15 maja 1920 r. stowarzyszenie przejęło willę Ostermann przy Biebricher Allee i utworzyło w niej klinikę ortopedyczną z 80 łóżkami. Została ona nazwana Alfred-Erich-Heim na cześć synów założyciela, którzy zginęli podczas pierwszej wojny światowej i była wykorzystywana głównie do przypadków chirurgicznych. W 1923 r. do kliniki Alfred-Erich-Heim dodano dobudówkę z 25 łóżkami. Kierował nią dr Paul Guradze, a po jego śmierci w 1924 r. dr Joseph Borggreve, którego praca naukowa w zakresie rehabilitacji dzieci z polio i gruźlicą została uznana na arenie międzynarodowej.

Podczas II wojny światowej Klinika Ortopedyczna służyła jako szpital wojskowy. Prawie całkowicie zniszczona przez bomby w lutym 1945 roku, została tymczasowo ponownie otwarta pod kierownictwem dr Corneliusa Volka 11 listopada 1946 roku, najpierw w Bad Schwalbach, a następnie w Hochheim w 1947 roku. Nowy budynek w starej lokalizacji przy Biebricher Allee został otwarty w 1955 roku z 132 łóżkami i dwiema salami operacyjnymi. Od 1953 r. klinika ortopedyczna w Wiesbaden była prowadzona przez Stowarzyszenie Opieki Społecznej Hesji. W 1973 r. kierownictwo zostało przekazane prof. dr Joachimowi Eichlerowi, a w 1996 r. prof. dr Joachimowi Pfeilowi.

Budynek był kilkakrotnie rozbudowywany i odnawiany w latach 1970-84. Od 1990 roku pojawiały się zalecenia, aby włączyć Klinikę Ortopedyczną Wiesbaden do Szpitala St. Josefs, który przejął sponsoring w 2000 roku. W marcu 2004 r. klinika ostatecznie przeniosła się do pomieszczeń przy Beethovenstraße.