Gerth, Fritz

Rzeźbiarz

urodzony: 24.06.1845 w Wiesbaden

zm. 04.10.1928 w Berlinie

Gerth otrzymał pierwsze wykształcenie artystyczne od swojego ojca Johanna Juliusa Gertha, modelarza i rzeźbiarza. Studiował także w Strasburgu i Berlinie u Gustava Hermanna Blaesera.

W 1874 roku wyjechał do Rzymu, gdzie dołączył do Niemieckiego Stowarzyszenia Artystów, którego później został prezesem. Prowadził własne studio w Rzymie. Pracował tam dla angielskiego rynku sztuki i tworzył pomniki nagrobne dla rodzin w Rzymie i Neapolu. Otrzymywał również zlecenia od państwa włoskiego.

Powrócił do Berlina w 1900 roku. Szybko stał się znany jako portrecista, który tworzył realistyczne, pełne charakteru portrety i popiersia. Rodzina cesarska zleciła mu między innymi stworzenie grupy 32 posągów dla dawnej Alei Zwycięstwa w berlińskim Tiergarten, w tym posągu cesarzowej Fryderyki Wiktorii Brytyjskiej i Irlandzkiej (1840-1901). Prace te były szczególnie interesujące dla cesarza Wilhelma II, który odwiedził rzeźbiarza w jego berlińskim studio.

Wiele dzieł Gertha można znaleźć w Bad Homburg vor der Höhe: Jego pierwszym publicznym dziełem był grobowiec rodziny hotelarza Weiganda na cmentarzu protestanckim (1895). Następnie powstało popiersie cesarza Wilhelma I w Kaiser-Wilhelm-Bad (1905), pomnik landgrafa w Brunnenallee (1906) i pomnik Elżbiety Heskiej-Homburg w kościele angielskim (1908). Pomnik stanu Nassau przy Biebricher Allee jest uważany za jego główne dzieło. W Biebrich stworzył pomnik poległych na cmentarzu honorowym po I wojnie światowej.

Gerth spędził resztę życia w Berlinie. Stracił cały swój majątek z powodu inflacji. Gerth otrzymał pewne wsparcie finansowe od administracji okręgu Wiesbaden, administracji miasta Wiesbaden oraz od rodziny z Bad Homburg.