W latach dziewięćdziesiątych XIX wieku w różnych miejscach dawnego księstwa Nassau pojawił się pomysł poświęcenia pomnika ostatniemu panującemu władcy, księciu Adolfowi von Nassau. W tym czasie pamięć o przeszłości Nassau została przywrócona do świadomości ludzi.

Utworzono dwa komitety w Biebrich i Wiesbaden, aby zrealizować ten pomysł. Wszyscy zgodzili się, że chcą wznieść pomnik byłego władcy, ale nie mogli dojść do porozumienia, gdzie powinien się on znajdować. Mieszkańcy Wiesbaden opowiadali się za Wiesbaden jako dawną stolicą i rezydencją księstwa, podczas gdy mieszkańcy Biebrich opowiadali się za swoim miastem, ponieważ książę urodził się w pałacu Biebrich 24 lipca 1817 roku.

Dopiero śmierć księcia 17 listopada 1905 r. doprowadziła do zjednoczenia stron. Pod koniec 1905 r. utworzono wspólny komitet pamięci. W lutym 1906 r. zdecydowano, że pomnik powinien stanąć przy alei prowadzącej z Biebrich do Wiesbaden. W międzyczasie pomysł wzniesienia osobistego pomnika byłego władcy został zmieniony na rzecz ogólnego pomnika państwowego, który miał upamiętniać cały dom książęcy Nassau i jego przeszłość.

Nowy komitet pomnikowy miał teraz za zadanie zebrać niezbędne fundusze. W tym czasie każdy samorząd lokalny i okręg uważał za szczególny zaszczyt przekazanie darowizny na rzecz pomnika. Całkowity koszt 130 856 marek został więc w całości pokryty z darowizn z regionu Nassau.

Zaprojektowanie pomnika zlecono berlińskiemu rzeźbiarzowi Fritzowi Gerthowi, pochodzącemu z Wiesbaden. Miano nadzieję, że inauguracja odbędzie się już w lipcu 1908 r., ale data ta była wielokrotnie przekładana. Ostatecznie datę ustalono na 26 października 1909 roku.

Inauguracja odbyła się w obecności dziedzicznej wielkiej księżnej Marii Adelheidy - wielkiej księżnej Luksemburga w latach 1912-1919 - i księżniczki Charlotty Luksemburskiej - wielkiej księżnej Luksemburga w latach 1919-1964 - wnuczek księcia Adolfa, a także księcia Augusta Wilhelma z Prus jako przedstawiciela cesarza Wilhelma II. Ku żalowi wszystkich, Wielka Księżna Adelheid Marie, wdowa po księciu Adolfie, jego synowa Maria Anna i jego córka Hilda, Wielka Księżna Badenii, odwołały swoją obecność.

Flaga Nassau została po raz ostatni podniesiona nad rotundą Pałacu Biebrich, a po inauguracji pomnika odbyło się tam ponownie huczne przyjęcie.

Ceremonię uświetniły występy wokalne. Po odsłonięciu pomnik został przekazany miastu Biebrich. Burmistrz Rudolf Vogt uroczyście przejął pomnik pod opiekę miasta.

Pomnik zajmuje powierzchnię około 1100 metrów kwadratowych. Składa się z podbudowy o wysokości około siedmiu metrów, na której wznosi się ośmiometrowy obelisk, który służy jako tło dla czterometrowej figury portretowej księcia. Całkowita wysokość wynosi zatem 15 metrów. Podstawa i obelisk wykonane są z granitu Odenwald, a wszystkie figury z brązu.

Ponadnaturalnej wielkości posąg księcia stoi na cokole wystającym z podstawy obelisku. Książę Adolf przedstawiony jest w mundurze generała Nassau, w wieku około 50 lat. Jego lewa ręka spoczywa na szabli, a kciukiem prawej trzyma guzik płaszcza. Jego prawa noga jest lekko wysunięta do przodu. Za nim leży płaszcz, lekko przerzucony przez cokół. Właściwa podstawa obelisku otoczona jest z trzech stron fryzem, którego naturalnej wielkości postacie symbolizują hołd mieszkańców Nassau w różnych tradycyjnych strojach, a także żołnierzy Nassau w różnych mundurach. Można rozpoznać młodą kobietę w tradycyjnym stroju z Usingen, chłopca z Taunus, rolników z Westerwald i prostą żonę rolnika z Goldener Grund. Tył pomnika przedstawia wyidealizowaną postać Famy, głoszącą chwałę ziemi. U jej stóp siedzą dwie postacie kobiece: Miłość i Wierność. Rzeźbiarz stworzył również masywnego lwa Nassau jako artystyczne zakończenie podstawy. Herb Nassau można rozpoznać na ścianie podszewki. Dedykacja z przodu brzmi: "Adolph - książę Nassau 1817-1905"; dedykacja z tyłu brzmi: "Książęcemu Domowi Nassau w miłości i honorze. Wdzięczni ludzie 1909". Pomnik państwowy przetrwał dwie wojny światowe. Chociaż pomnik i fryzy zostały usunięte pod koniec II wojny światowej w celu przetopienia w odlewni, udało się je uratować. Nie tknęły go nawet wojska okupacyjne.

Dziś pomnik narodowy nabrał nowego znaczenia. Zgodnie z sugestią Luksemburskiego Freundeskreis Rhein-Main e.V. w 1985 r. napis "Adolph Herzog zu Nassau 1817-1905" został zastąpałacu Biebrich 24 lipca 1817 roku.

Dopiero śmierć księcia 17 listopada 1905 r. doprowadziła do zjednoczenia stron. Pod koniec 1905 r. utworzono wspólny komitet pamięci. W lutym 1906 r. zdecydowano, że pomnik powinien stanąć przy alei prowadzącej z Biebrich do Wiesbaden. W międzyczasie pomysł wzniesienia osobistego pomnika byłego władcy został zmieniony na rzecz ogólnego pomnika państwowego, który miał upamiętniać cały dom książęcy Nassau i jego przeszłość.

Nowy komitet pomnikowy miał teraz za zadanie zebrać niezbędne fundusze. W tym czasie każdy samorząd lokalny i okręg uważał za szczególny zaszczyt przekazanie darowizny na rzecz pomnika. Całkowity koszt 130 856 marek został więc w całości pokryty z darowizn z regionu Nassau.

Zaprojektowanie pomnika zlecono berlińskiemu rzeźbiarzowi Fritzowi Gerthowi, pochodzącemu z Wiesbaden. Miano nadzieję, że inauguracja odbędzie się już w lipcu 1908 r., ale data ta była wielokrotnie przekładana. Ostatecznie datę ustalono na 26 października 1909 roku.

Inauguracja odbyła się w obecności dziedzicznej wielkiej księżnej Marii Adelheidy - wielkiej księżnej Luksemburga w latach 1912-1919 - i księżniczki Charlotty Luksemburskiej - wielkiej księżnej Luksemburga w latach 1919-1964 - wnuczek księcia Adolfa, a także księcia Augusta Wilhelma z Prus jako przedstawiciela cesarza Wilhelma II. Ku żalowi wszystkich, Wielka Księżna Adelheid Marie, wdowa po księciu Adolfie, jego synowa Maria Anna i jego córka Hilda, Wielka Księżna Badenii, odwołały swoją obecność.

Flaga Nassau została po raz ostatni podniesiona nad rotundą Pałacu Biebrich, a po inauguracji pomnika odbyło się tam ponownie huczne przyjęcie.

Ceremonię uświetniły występy wokalne. Po odsłonięciu pomnik został przekazany miastu Biebrich. Burmistrz Rudolf Vogt uroczyście przejął pomnik pod opiekę miasta.

Pomnik zajmuje powierzchnię około 1100 metrów kwadratowych. Składa się z podbudowy o wysokości około siedmiu metrów, na której wznosi się ośmiometrowy obelisk, który służy jako tło dla czterometrowej figury portretowej księcia. Całkowita wysokość wynosi zatem 15 metrów. Podstawa i obelisk wykonane są z granitu Odenwald, a wszystkie figury z brązu.

Ponadnaturalnej wielkości posąg księcia stoi na cokole wystającym z podstawy obelisku. Książę Adolf przedstawiony jest w mundurze generała Nassau, w wieku około 50 lat. Jego lewa ręka spoczywa na szabli, a kciukiem prawej trzyma guzik płaszcza. Jego prawa noga jest lekko wysunięta do przodu. Za nim leży płaszcz, lekko przerzucony przez cokół. Właściwa podstawa obelisku otoczona jest z trzech stron fryzem, którego naturalnej wielkości postacie symbolizują hołd mieszkańców Nassau w różnych tradycyjnych strojach, a także żołnierzy Nassau w różnych mundurach. Można rozpoznać młodą kobietę w tradycyjnym stroju z Usingen, chłopca z Taunus, rolników z Westerwald i prostą żonę rolnika z Goldener Grund. Tył pomnika przedstawia wyidealizowaną postać Famy, głoszącą chwałę ziemi. U jej stóp siedzą dwie postacie kobiece: Miłość i Wierność. Rzeźbiarz stworzył również masywnego lwa Nassau jako artystyczne zakończenie podstawy. Herb Nassau można rozpoznać na ścianie podszewki. Dedykacja z przodu brzmi: "Adolph - książę Nassau 1817-1905"; dedykacja z tyłu brzmi: "Książęcemu Domowi Nassau w miłości i honorze. Wdzięczni ludzie 1909". Pomnik państwowy przetrwał dwie wojny światowe. Chociaż pomnik i fryzy zostały usunięte pod koniec II wojny światowej w celu przetopienia w odlewni, udało się je uratować. Nie tknęły go nawet wojska okupacyjne.

Dziś pomnik narodowy nabrał nowego znaczenia. Zgodnie z sugestią Luksemburskiego Freundeskreis Rhein-Main e.V. w 1985 r. napis "Adolph Herzog zu Nassau 1817-1905" został zastąpiony napisem "Wielki Książę Luksemburga 1890-1905". W ten sposób pomnik państwowy Nassau stał się pomnikiem podkreślającym europejski wymiar rodu Nassau i jego historii.