Krótko po zakończeniu I wojny światowej, 9 listopada 1918 r. w batalionie zapasowym 80. pułku fizylierów, który objął dowództwo garnizonu przy Oranienstraße 5, utworzono radę żołnierską. Po wiecach w budynku związków zawodowych i w Wartburgu, wieczorem wybrano radę robotniczą: SPD i USPD dostarczyły po ośmiu członków. Rady żołnierskie i robotnicze połączyły się następnego dnia i utworzyły komitet wykonawczy dla miasta i powiatu Wiesbaden.

Pierwsze działania były apelem do ludności o przestrzeganie wszystkich rozkazów, pozbycie się wszelkich insygniów rangi i oddanie broni. W pierwszej proklamacji opublikowanej w prasie ogłoszono koniec monarchii i abdykację cesarza. Następnego dnia odbyło się wspólne spotkanie przedstawicieli administracji miejskiej i rządu; prezydent rządu Karl Wilhelm von Meister i administracja miejska poddali się kontroli Rady Robotniczej i Żołnierskiej. To sfinalizowało przejęcie władzy. Następnie odbył się wiec na rynku, w którym wzięły udział tysiące ludzi. W przemówieniach omawiano kwestię winy wojennej, kwestię imperialną i reorganizację państwa.

12 listopada rząd rady zaprosił prasę na spotkanie w swoich nowo zajętych biurach na parterze pałacu miejskiego w Wiesbaden i ogłosił kolejne działania. Najważniejszą rzeczą było utrzymanie bezpieczeństwa i porządku, ponieważ Rada Robotnicza i Żołnierska chciała wolności, ale nie anarchii.

Jednym z najpilniejszych zadań było rozbrojenie setek żołnierzy, którzy zostali zwolnieni z niewoli i zdemobilizowani i napływali do miasta. W komendzie garnizonu utworzono ściśle strzeżoną zbrojownię, a w zamku sklep odzieżowy z wyrzuconymi mundurami i butami. Tak zwany handel kryptowalutami był bardzo surowo ścigany. Grabież była karana śmiercią. 16 listopada Royal Court Theatre został zlikwidowany i przemianowany na Nassau State Theatre; na jego czele stanęła mieszana komisja pod przewodnictwem reżysera Ernsta Legala. Najważniejszym zadaniem było wyżywienie ludności i jej demobilizacja. Aby zapobiec zagrożeniu bezrobociem, wprowadzono ośmiogodzinny dzień pracy i scentralizowano pośrednictwo pracy. 24 listopada władze miejskie utworzyły Armię Ludową z 400 byłych żołnierzy mieszkających w Wiesbaden.

Pomimo wigoru, z jakim Rada Robotniczo-Żołnierska zajęła się palącymi problemami w mieście w bardzo krótkim czasie i rozwiązała wiele z nich, jej koniec był przewidywalny od samego początku. Jej rządy trwały w sumie pięć tygodni; została rozwiązana 13 grudnia 1918 r., kiedy do miasta wkroczyły francuskie wojska okupacyjne.