Choć to uzdrowisko termalne w dolinie Aukammtal, dwa kilometry na północny wschód od centrum Wiesbaden, może wydawać się spokojne, swoją ciepłą wodę zawdzięcza niegrzecznemu olbrzymowi - przynajmniej jeśli wierzyć starej legendzie z Wiesbaden: według tej legendy olbrzym Ekko na próżno szukał smoka w głębinach pod lasem Taunus. Z całych sił wbił swoją lancę w ziemię, tylko po to, by natychmiast poparzyć sobie stopy i twarz wrzącą, gorącą wodą, która niespodziewanie wytrysnęła. Wściekły, dźgał ziemię raz za razem. W ten sposób odkrył pięć głównych źródeł, które od tamtej pory zaopatrują Wiesbaden w cudownie ciepłą wodę źródlaną.

Dziś nie ma śladu po gniewie olbrzyma, ale źródła nadal tryskają bez przeszkód. Podziemne rury transportują wodę źródlaną z magazynu do łaźni termalnych Aukammtal. Ciało i dusza relaksują się w przyjemnej temperaturze wody wynoszącej 32 stopnie, a następnie wskakują do kąpieli lodowej, aby się ożywić. Kąpielisko termalne zajmuje powierzchnię 4 4000 metrów kwadratowych i obejmuje sześć różnych saun oraz strefę spa z masażami i zabiegami kosmetycznymi. Dzięki wysokiej zawartości soli, kąpiele termalne Aukammtal są szczególnie korzystne dla schorzeń ortopedycznych i reumatycznych.

Jest to klejnot w koronie term w Wiesbaden. Samo foyer, bogato zdobione sztukaterią i płaskorzeźbami, pokazuje, że kąpiel rzadko jest tak stylowa jak w Kaiser-Friedrich-Therme. Tutaj kąpiel jest celebrowana jako kultura kąpieli: Odwiedzający wchodzą do wody bez ubrania - a w zabytkowym krytym basenie woda jest stosunkowo chłodna i ma 22 stopnie. W końcu tutejsza woda ma na celu przede wszystkim ochłodzenie, ponieważ w termach można się pocić na wiele innych sposobów. Łaźnie irlandzko-rzymskie oferują najwspanialszą atmosferę do tego celu: krajobraz sauny z tepidarium, sudatorium i sanarium - łacińskie nazwy, które pokazują tradycję łaźni termalnych. Zbudowano je w latach 1910-1913 w miejscu, gdzie niegdyś znaleziono fundamenty rzymskiej łaźni.

Budowa Kaiser-Friedrich-Therme była również spowodowana krytyką ze strony samego cesarza. Wilhelm II, regularny bywalec uzdrowisk w mieście, skrytykował wcześniej Wiesbaden za posiadanie "najpiękniejszego domu uzdrowiskowego na świecie", ale bez reprezentacyjnej łaźni publicznej. W związku z tym architekt August O. Pauly zaprojektował secesyjny budynek, który umiejętnie włączył rzymskie tradycje.

Do dziś łaźnie termalne zasilane są wodą ze źródła Adler, do którego miasto nabyło prawa krótko przed 1900 rokiem - wtedy, jak i teraz, jest to wielka zaleta dla gości uzdrowiska Wiesbaden: tutaj każdy może korzystać z dobrodziejstw wody termalnej, nawet jeśli nie mieszka w hotelu spa z własnymi łaźniami. Każdy, kto dziś wchodzi do łaźni termalnych, nie powinien się spieszyć - na masaże i zabiegi, rosyjską łaźnię parową, saunę fińską i jacuzzi. I na doświadczenie wellness w wyjątkowej historycznej atmosferze.