Theodor Heuss urodził się 31 stycznia 1884 r. w Brackenheim. Po ukończeniu studiów ekonomicznych i humanistycznych w Monachium i Berlinie, początkowo pracował jako dziennikarz i redaktor w różnych gazetach.

Od 1903 r. był członkiem różnych grup socjalliberalnych, a w 1918 r. został członkiem-założycielem Niemieckiej Partii Demokratycznej. W następnym roku został członkiem rady miasta Berlin-Schöneberg. W latach 1924-1933 z przerwami zasiadał w niemieckim Reichstagu.

W czasach narodowego socjalizmu nadal pracował jako dziennikarz, ale w 1942 r. zakazano mu publikowania. Następnie publikował głównie artykuły biograficzne pod pseudonimem Thomas Brackheim.

Po wojnie założył Rhein-Neckar-Zeitung za zgodą Amerykanów. We wrześniu 1945 r. rząd wojskowy mianował go pierwszym ministrem kultury Badenii-Wirtembergii. Po kilku latach pracy w parlamencie krajowym i tymczasowej profesurze historii w Stuttgarcie, pracował jako członek Rady Parlamentarnej nowo powstałej Wolnej Demokratycznej Partii Niemiec nad stworzeniem Ustawy Zasadniczej.

Po utworzeniu Republiki Federalnej Niemiec, we wrześniu 1949 r. został wybrany na pierwszego prezydenta federalnego - popierany przez większość partii konserwatywnych i liberalnych w Zgromadzeniu Federalnym. Heuss złożył inauguracyjną wizytę w Hesji w grudniu 1949 r., podczas której został przyjęty przez burmistrza Redlhammera w ratuszu w Wiesbaden w dniu 7 grudnia.

W swoim przemówieniu z okazji wpisu do Złotej Księgi stwierdził, że gminy są ważniejsze niż kraje związkowe. Jako jądro życia obywatelskiego, a tym samym gospodarczego, ustanowienie samorządu lokalnego po wojnie musiało być najwyższym priorytetem. Tylko w ten sposób można było stworzyć warunki dla istnienia nowego narodu.

Theodor Heuss zmarł 12 grudnia 1963 r. w Stuttgarcie.