W 2006 r. rada miasta postanowiła zorganizować konkurs urbanistyczny na przeprojektowanie terenu Michelsberg. Celem było stworzenie godnego miejsca upamiętniającego wszystkich Żydów z Wiesbaden, którzy zostali zamordowani podczas dyktatury narodowosocjalistycznej. Wcześniej filar i trzy tablice na Michelsbergu, dawnym miejscu synagogi gminy żydowskiej, upamiętniały zniszczenie budynku podczas pogromów listopadowych w 1938 r. Miejsce Heinricha Heinego powstało w tym miejscu w 1953 r., gdzie stela stworzona przez rzeźbiarza Egona Altdorfa, która obecnie znajduje się przy wejściu do Schulbergu, została wzniesiona dla upamiętnienia zbrodni nazistowskich. W 1969 r. dawne miejsce synagogi zostało zabudowane podwyższoną drogą, aby uczynić centrum Wiesbaden bardziej przyjaznym dla samochodów. Heinrich-Heine-Anlage musiała zostać przeniesiona, a samochody przejeżdżały teraz przez sam środek dawnej synagogi. Hochstraße stała aż do jej wyburzenia w 2001 roku.

Od 1954 r. dawne miejsce synagogi jest miejscem, w którym społeczność żydowska Wiesbaden i Gesellschaft für Christlich-Jüdische Zusammenarbeit Wiesbaden co roku 9 listopada upamiętniają zniszczenie synagog w Niemczech podczas listopadowych pogromów w 1938 roku. Kilka lat później stolica kraju związkowego Wiesbaden dołączyła do społeczności żydowskiej i Towarzystwa Współpracy Chrześcijańsko-Żydowskiej jako współorganizator. Oprócz corocznego wydarzenia upamiętniającego, zaczęto podejmować inicjatywy mające na celu bliższe przyjrzenie się autentycznemu miejscu i wezwano do ustanowienia miejsca pamięci. Należała do nich grupa studentów i nauczycieli z programu projektowania wnętrz na Uniwersytecie Nauk Stosowanych w Rhein-Main, którzy wiosną 1998 r. zebrali się pod nazwą "memo38". Ich celem była wirtualna rekonstrukcja starej synagogi, która została zniszczona w 1938 roku, przy pomocy komputerowych animacji 3D. Wspaniały budynek, wzniesiony w stylu mauretańskim przez Philippa Hoffmanna w 1869 roku, był centrum żydowskiego życia w Wiesbaden. Wirtualna rekonstrukcja stworzona pod kierunkiem Edgara Brücka była przełomowa zarówno pod względem technicznym, jak i pod względem pracy nad pamięcią. Animację komputerową można zobaczyć w Pokoju Pamięci. W 2021 r. Gmina Żydowska w Wiesbaden współpracowała z Archiwum Miejskim w Wiesbaden nad rekonstrukcją starej synagogi w rzeczywistości rozszerzonej i wirtualnej w ramach projektu "Gesher - zmiana perspektywy 1869 / 1938 / 1946".

Po wyburzeniu podwyższonego mostu w 2001 r. odbyła się dyskusja na temat przyszłego wykorzystania terenu Michelsberg. Wiosną 2006 r. stolica kraju związkowego Wiesbaden zorganizowała konkurs pomysłów na zagospodarowanie przestrzeni miejskiej/otwartej. Celem było przeprojektowanie obszaru "Dawna Synagoga / Michelsberg" i upamiętnienie nazwisk Żydów z Wiesbaden zamordowanych przez reżim nazistowski.

Praca konkursowa konsorcjum "barbara willecke planung - freiraum mit Reinhard Angelis und Valeria Sass" otrzymała pierwszą nagrodę. Na podstawie tego planu w kwietniu 2010 r. rozpoczęły się prace budowlane nad "Pomnikiem Pomordowanych Żydów Wiesbaden", który został zrealizowany przez Wiesbaden Urban Development Corporation zgodnie z planami berlińskiej architekt krajobrazu Barbary Willeke. Centralnym elementem jest pomnik z nazwiskami, który w formie obwodowego pasa nazwisk wymienia nazwiska, daty i miejsca urodzenia i śmierci Żydów z Wiesbaden, którzy zostali zamordowani podczas Shoah. Do 2011 r. zbadano 1 507 nazwisk. W 2023 r. dodano kolejne 42 kamienie z nazwiskami. Obecnie na wstędze nazwisk znajduje się 1549 nazwisk. Wszystkie nazwiska i dokumentacja stworzona z okazji przekazania ich obywatelom w 2011 roku są dostępne online od 2023 roku.

Dane biograficzne zamordowanych zostały zbadane przez archiwum miejskie we współpracy z Active Museum Spiegelgasse for German-Jewish History Wiesbaden e.V. Listę nazwisk uzupełniają "karty pamięci" opracowane przez Active Museum. Opowiadają one bardzo osobiste historie i losy zamordowanych Żydów z Wiesbaden.

Koncepcja pomnika obejmuje dwa odpowiadające sobie obszary podzielone układem ulic. Wizualizują one pustą przestrzeń w krajobrazie miasta powstałą w wyniku zniszczenia synagogi. Plan starej synagogi został wkomponowany w podłogę pomnika. Elementy ścienne wyznaczają zarys platformy, na której budynek stał do momentu zniszczenia w 1938 roku. Główne wejście do synagogi znajdowało się od strony zachodniej. Pomnik nawiązuje do tego za pomocą szklanej wstawki, na której można zobaczyć zdjęcie wnętrza synagogi. Tablica informacyjna z ekranem dotykowym dostarcza dalszych informacji o autentycznym miejscu w języku niemieckim i angielskim. Informacje te można również wywołać za naciśnięciem przycisku na stacji audio. Na tablicy informacyjnej znajduje się również kod QR umożliwiający wywołanie modelu synagogi w rzeczywistości rozszerzonej.