Pamięć o czasach narodowego socjalizmu i upamiętnianie ofiar nazistowskich zbrodni w formie pomników, miejsc pamięci i dni pamięci rozpoczęły się w latach 80-tych. W Wiesbaden, podobnie jak w wielu niemieckich miastach, początkowo to grupy społeczeństwa obywatelskiego zainicjowały różne formy upamiętnienia. Stolica kraju związkowego Wiesbaden podjęła inicjatywy obywateli i ustanowiła je, tworząc pomniki i miejsca pamięci. Pomniki i miejsca pamięci są oznaczone tablicami informacyjnymi, ponieważ stolica kraju związkowego Wiesbaden upamiętnia w sposób zdecentralizowany w autentycznych lokalizacjach rozmieszczonych w prawie całym mieście. Pomniki zostały wzniesione w dawnym miejscu synagogi zniszczonej podczas listopadowych pogromów w 1938 r. oraz na dawnej rampie do załadunku bydła za głównym dworcem kolejowym w Wiesbaden, skąd Żydzi, Sintizze i Sinti byli deportowani do obozów koncentracyjnych i obozów zagłady. Ofiary zbrodni medycznych i z obozów koncentracyjnych są upamiętnione zespołem na Cmentarzu Południowym. W kwaterze U 11 znajduje się cmentarz urnowy, gdzie pochowano szczątki 171 zamordowanych ofiar.

Stolica kraju związkowego Wiesbaden również upamiętnia ofiary reżimu nazistowskiego w narodowe dni pamięci. Każdego roku centralne wydarzenia upamiętniające odbywają się około 27 stycznia i 9 listopada. W "Dniu Pamięci Ofiar Narodowego Socjalizmu" 27 stycznia Urząd Kultury koordynuje co roku serię wydarzeń. 9 listopada Gmina Żydowska w Wiesbaden, Towarzystwo Współpracy Chrześcijańsko-Żydowskiej i miasto Wiesbaden upamiętniają pogromy ludności żydowskiej. Ponadto 8 marca i 1 września odbywają się uroczystości upamiętniające deportacje na dużą skalę. 8 marca 1943 r. Sintizze i Sinti z Wiesbaden zostali deportowani do Auschwitz przez rampę załadunkową dla bydła w rzeźni. Większość Żydów z Wiesbaden została już wcześniej deportowana do obozów koncentracyjnych i obozów zagłady w dniach 23 maja, 10 czerwca i 1 września 1942 roku.