Γεννημένος το 1899, ο έμπορος James Stock από το Posen/Δυτική Πρωσία παντρεύτηκε την Johanna Moses από το Wetzlar στο Wiesbaden. Το ζευγάρι ζούσε σε άθλιες συνθήκες σε ένα διαμέρισμα στην πίσω αυλή της Walramstraße 31, ενός δρόμου με πυκνό "ανατολικοεβραϊκό" πληθυσμό. Τα παιδιά τους Josef και Rosel γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου μακροχρόνιας ανεργίας και των ολοένα αυξανόμενων εθνικοσοσιαλιστικών πολιτικών περιθωριοποίησης.

Το 1939, οι γονείς και ο πεντάχρονος Josef και η δίχρονη Rosel μεταφέρθηκαν βίαια σε ένα στρατώνα στον οικισμό αστέγων Mühltal. Στο πλαίσιο της πολιτικής γκετοποίησης, η οικογένεια αναγκάστηκε να μετακομίσει στο "σπίτι των Εβραίων" στην Ludwigstraße 3 το 1940. Οι γονείς κατάφεραν να τοποθετήσουν τον γιο τους στο εβραϊκό παιδικό ίδρυμα στο Neu-Isenburg το 1941, πριν κλείσει και αυτό το τελευταίο καταφύγιο.

Στις 10 Ιουνίου 1942, ο Josef και η Rosel Stock "απομακρύνθηκαν στην Ανατολή" μαζί με τους γονείς τους. Περίπου 380 άτομα, κυρίως ολόκληρες οικογένειες, εκτοπίστηκαν στο Λούμπλιν-Μαϊντάνεκ μέσω Φρανκφούρτης στο Μάιν, όπου επιβιβάστηκαν στο τρένο άλλα 600 άτομα. Πάνω από 100 άνδρες κατάλληλοι για εργασία, μεταξύ των οποίων και ο James Stock, επιλέχθηκαν για ένα απόσπασμα εργασίας. Εξαντλημένοι, οι άνδρες αυτοί δολοφονήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μάιντανεκ. Στο γειτονικό στρατόπεδο εξόντωσης Sobibor, ο Josef και η Rosel Stock πνίγηκαν στο αέριο μόλις έφτασαν.

Το 1995, μετά από πρόταση του κόμματος των Πρασίνων στο τοπικό συμβούλιο του Mitte, ένα τμήμα της Kronprinzenstraße/ γωνία της Bahnhofstraße (πρώην Cecilienplatz) στο δημοτικό νηπιαγωγείο μετονομάστηκε σε "Geschwister-Stock-Platz" στη μνήμη των περίπου 40 εβραιόπουλων από το Wiesbaden που δολοφονήθηκαν από τους εθνικοσοσιαλιστές. Το ίδιο όνομα φέρει και ο παιδικός σταθμός.