Weitzel, Johannes Ignaz

Publicysta, bibliotekarz, radca sądowy

Urodzony: 24.10.1771 w Johannisbergu

zm.: 24.01.1837 w Wiesbaden

Weitzel studiował historię, literaturę i nauki polityczne w Moguncji, Jenie i Getyndze. Początkowo pracował w Moguncji jako korepetytor, jako urzędnik we francuskiej administracji kantonalnej, jako nauczyciel w liceum, a następnie jako redaktor "Mainzer Zeitung".

Od 1810 r. wraz z Niklasem Vogtem wydawał miesięcznik "Rheinisches Archiv für Geschichte und Litteratur", początkowo w Moguncji, a od końca 1813 r. wraz z Ernstem Ludwigiem Theodorem Schellenbergiem w Wiesbaden. Artykuły Weitzela na temat bieżących spraw zajmują dużo miejsca w czasopiśmie. W 1811 r. Uniwersytet w Marburgu przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

W połowie 1816 r. przeniósł się do Wiesbaden, aby wydawać pierwszą polityczną gazetę w Nassau, "Rheinische Blätter"; była to oficjalna gazeta, która wspierała cele rządu; mówi się, że liczne artykuły i eseje zostały napisane lub zredagowane przez prezydenta rządu Karla Friedricha Emila von Ibella. Gazeta była również dystrybuowana na lewym brzegu Renu, gdzie była w opozycji do rządu pruskiego. Została wydrukowana i opublikowana przez Ludwiga Schellenberga. Gazeta przetrwała tylko do 1820 roku. Weitzel kontynuował swoją karierę jako dyrektor Biblioteki Państwowej w Nassau.

Weitzel, który był uważany za najlepszego niemieckiego pisarza politycznego swoich czasów i sympatyzował z Napoleonem nawet po jego upadku, był autorem licznych pism na temat teorii państwa, a także powieści. Duża liczba jego dzieł została opublikowana w Wiesbaden przez Schellenberga i Rittera. Weitzel został pochowany na Starym Cmentarzu w Wiesbaden.