Właścicielem tak zwanej Willi Becka przy obecnej Rheingaustraße 138 w Biebrich był producent zegarów Hubert Kreitz, który zlecił jej budowę 25-letniemu architektowi Ludwigowi Eulerowi (1844-1909). Do czasu przebudowy w 1926 r. willa była typowym przykładem neoklasycystycznego historyzmu.

Budynek ma formę dwukondygnacyjnego, symetrycznego sześcianu, którego główną fasadę akcentuje trzykondygnacyjny, nieznacznie tylko wysunięty ryzalit środkowy z płaskim trójkątnym szczytem. Pierwotnie na pierwszym piętrze ryzalitu, za żłobkowanymi kolumnami doryckimi, znajdowała się loggia.

W 1898 r. willę nabył właściciel schroniska Rheinhütte w Biebrich, Ludwig Beck. Zlecił on renowację budynku i wraz z rodziną przeprowadził się do domu z terenu fabryki. Wilhelm Beck, najmłodszy syn, przejął zarządzanie firmą jako dyplomowany inżynier w 1908 roku i został nowym właścicielem Willi Beck po śmierci ojca w 1918 roku. Budynek został przebudowany w 1926 roku przez Karla Henrici, a w 2005 roku przez Hansa-Petera Mallona.

Villa Beck jest obecnie własnością prywatną.