Kreitz, Hubertus

Producent zegarów

ur.: 26.03.1811 w Monschau

zm.: 02.04.1896 w Biebrich

Syn kupca, uczył się zegarmistrzostwa w Londynie i Paryżu. W 1837 roku osiadł w Petersburgu i znalazł pracę w sklepie z zegarkami na Newskim Prospekcie, miejskim bulwarze, który później przejął.

Kreitz osiągnął zadziwiające umiejętności w produkcji zegarów. Kupował mechanizmy w Szwajcarii i Francji, a następnie "udoskonalał" je w cenne dzieła sztuki, aby sprzedawać je zamożnej klienteli. Jego zegary ze wskazaniami dnia i miesiąca, a także faz księżyca - tak zwane zegary kalendarzowe - oraz jego niezwykle małe zegary były znane na całym świecie. Zgodnie z tradycją, trzy najmniejsze zegarki kieszonkowe na świecie, każdy wielkości małego amerykańskiego złotego dolara, były własnością carycy Aleksandry Fiodorowny (1798-1860), żony cara Mikołaja I, królowej Anglii Wiktorii i córki Kreitza, Eugenii Kreitz.

Kreitz szybko zgromadził taką fortunę dzięki swoim zegarkom, że mógł przejść na emeryturę w 1855 roku jako milioner. Po zamieszkaniu w Hamburgu i Wiesbaden, osiedlił się w Biebrich w 1870 roku. Tutaj rodzina przeniosła się do swojej pierwszej willi przy Rheingaustraße (w bezpośrednim sąsiedztwie Pałacu Biebrich), którą Kreitz zbudował według własnych projektów architekta Ludwiga Eulera z Wiesbaden.

Kreitz może być uważany za największego dobroczyńcę małej społeczności katolickiej w Biebrich. W 1890 r. kazał przedłużyć iglicę kościoła Mariackiego, który został konsekrowany w 1876 r., podarował gotycki ołtarz główny z figurami świętych (które obecnie znajdują się na chórze), ambonę, ławkę komunijną, trzy witraże i zorganizował neogotyckie malowanie chóru.

Kreitz znalazł swoje ostatnie miejsce spoczynku obok żony, która zmarła w 1885 roku, na cmentarzu Briebrich w prestiżowej krypcie. Upamiętnia go ulica Hubertusstraße.