Schillerplatz powstał w trakcie budowy Friedrichstraße, która rozpoczęła się w 1805 roku. Staw koński przed Nową Bramą Miejską został usunięty, a kwadratowe przedłużenie Friedrichstraße otrzymało nazwę "Friedrichsplatz" w 1817 roku. Aby uczcić 100. rocznicę urodzin Friedricha von Schillera, książę Adolph zu Nassau zezwolił na zmianę nazwy na "Schillerplatz" w dniu 9 listopada 1859 roku. Plac otrzymał "lipę Schillera", ale stała się ona tak dużą przeszkodą w ruchu drogowym, że w 1872 r. została przeniesiona na Warmen Damm. Chociaż Schillerplatz został wybrukowany w 1872 roku, w kolejnych latach nie rozwinął charakteru placu ze względu na przecinający go ruch uliczny. W 1876 roku otrzymał swój pierwszy reprezentacyjny budynek z trzypiętrowym głównym budynkiem "Wiesbadener Vorschussverein", zaprojektowanym przez architekta Alexandra Facha. W 1905 r. władze miejskie zleciły zagospodarowanie terenu, sadząc trawę, drzewa i krzewy po bokach.

Decydująca zmiana strukturalna nastąpiła w 1954 r. wraz z budową nowego ośmiopiętrowego budynku Berlinische Lebensversicherung zaprojektowanego przez architekta z Wiesbaden Herberta Rimpl, który musiał ustąpić miejsca jednopiętrowym budynkom. Budowa nowego budynku Wiesbadener Volksbank w 1968 roku stanowiła drugą decydującą zmianę strukturalną. Poszerzenie Bahnhofstrasse jeszcze bardziej podkreśliło wizualny podział Schillerplatz. Część Schillerplatz po stronie dzisiejszej Wiesbadener Musik- & Kunstschule i Wiesbadener Musikakademie została znacznie zmniejszona przez wjazd do podziemnego parkingu na terenie Dern'schen w latach 90-tych. Schillerplatz nigdy tak naprawdę nie był wykorzystywany jako miejsce spotkań, a dziś trudno go postrzegać jako plac.