Otzen, Johannes

Architekt

ur.: 08.10.1839 w Sieseby an der Schlei

zm.: 08.06.1911 w Berlinie

W 1875 r. Otzen wygrał przetarg na budowę kościoła Bergkirche w Wiesbaden, który został zbudowany według jego planów w latach 1876-79. Bez konkursu zlecono mu budowę trzeciego kościoła protestanckiego w Wiesbaden pod warunkiem, że zostanie on zaplanowany zgodnie z programem Wiesbaden opracowanym przez Emila Veesenmeyera. Ten budynek kościoła, który stał się znany jako Ringkirche, został ukończony w latach 1892-94.

Otzen ukończył praktykę jako stolarz, a następnie uczęszczał do szkoły budowlanej i studiował na politechnice w Hanowerze pod kierunkiem Konrada Wilhelma Hase (1818-1902). Dla hamburskiego przedsiębiorcy budowlanego Johanna Antona Wilhelma von Carstenna (1822-1896) zbudował prestiżowe osiedla willowe w pobliżu Hamburga i Berlina. W 1878 roku Otzen został wykładowcą w nowo założonym TH Charlottenburg, który mianował go profesorem w 1891 roku.

W 1885 r. przeniósł się do Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, gdzie szkolił studentów architektury i pełnił funkcję prezydenta w latach 1904-07. W 1888 r. został radcą prywatnym. Jako niezależny architekt od 1874 r. stał się jednym z najważniejszych architektów kościelnych swoich czasów. Jako delegat Akademii Sztuk Pięknych wygłosił wykład na Międzynarodowym Kongresie Architektów w Paryżu w 1900 roku, który przyciągnął wiele uwagi, szczególnie we Francji.

Ostro sprzeciwił się mieszaniu stylów i tym samym otworzył drzwi ruchowi artystycznemu, który sam nisko cenił: promował secesję, w której wiele kościołów zostało później zbudowanych zgodnie z programem Wiesbaden, takim jak kościół Lutra autorstwa Friedricha Pützera w Wiesbaden. 22 budynki kościelne w Rheydt, Wuppertalu, Apoldzie i Berlinie upamiętniają dzieło Otzena. Jedna z ulic nosi jego imię.