Linde, Antonius van der

Teolog, filolog

Urodzony: 14 listopada 1833 w Haarlem (Holandia)

zmarł: 13.08.1897 w Wiesbaden

Linde, syn fryzyjskiego rymarza i matki mennonitki, początkowo miał zostać misjonarzem i rozpoczął karierę teologiczną. Jednak rozpadł mu się zbór. W latach 1861/62 studiował historię i filozofię w Getyndze i ukończył doktorat na temat Spinozy.

Następnie osiadł w Nijmegen, zajął się szachami i opublikował swoje pierwsze prace na temat historii królewskiej gry. Ponieważ w jednej ze swoich licznych prac naukowych w 1870 r. udowodnił, że to nie handlarz winem z Haarlem Laurens Janszoon Coster wynalazł druk typograficzny, ale Johannes Gutenberg z Moguncji, stał się niepopularny w swoim kraju jako "costermonger". W 1871 r. przeniósł się do Berlina i nauczył się sanskrytu, między innymi w celu zbadania pochodzenia szachów. W 1874 r. opublikował swoje dwutomowe dzieło "Historia i literatura szachów". W 1875 r. stracił fortunę, gdy zbankrutował amsterdamski bank. Sprzedał swoją kolekcję książek szachowych Bibliotece Królewskiej w Hadze, która stała się podstawą jednej z największych kolekcji książek szachowych na świecie.

W 1876 r. Linde został mianowany bibliotekarzem Królewskiej Biblioteki Państwowej w Wiesbaden przez pruskiego ministra kultury Adalberta Falka w uznaniu jego pracy naukowej i wsparcia dla Cesarstwa Niemieckiego. Był jej dyrektorem w latach 1876-95. W tym czasie opublikowano kolejne ważne prace na temat literatury szachowej i badań źródłowych nad historią szachów. W 1880 r. Linde był honorowym przewodniczącym międzynarodowego kongresu szachowego w Wiesbaden Kurhaus. Napisał również studium na temat Kaspara Hausera. W 1886 r. otrzymał tytuł profesora za "Historię wynalezienia sztuki drukarskiej".

Linde był geniuszem, który posiadał również cechy psychopatyczne. Wszędzie w Wiesbaden wyczuwał spiskowców i wytaczał liczne procesy o zniesławienie. W międzyczasie zaniedbał bibliotekę państwową w najgorszy możliwy sposób. Po wizycie dwóch komisji z Berlina został usunięty ze stanowiska w 1895 roku.

Został pochowany na Cmentarzu Północnym. Z okazji 100. rocznicy jego śmierci w 1997 r. w Głównym Archiwum Państwowym Hesji w Wiesbaden odbył się międzynarodowy kongres badaczy historii szachów.