Leininger, Claus

Dyrektor artystyczny

Urodzony: 17.01.1931 w Mannheim

Zmarł: 22.02.2005 w Wiesbaden

Leininger zaczynał jako aktor i asystent reżysera w swoim rodzinnym mieście Mannheim, przeniósł się do Tybingi, Getyngi, następnie do Fryburga Bryzgowijskiego, gdzie również wystawiał opery, oraz do Essen. W 1974 roku powrócił do Teatru Narodowego w Mannheim jako dyrektor dramatu. W 1977 roku został dyrektorem generalnym Musiktheater im Revier w Gelsenkirchen, a w 1986 roku dyrektorem Hessisches Staatstheater Wiesbaden.

Tutaj nie wystawiał już własnych spektakli, dzięki czemu mógł w pełni skoncentrować się na swoich obowiązkach kierowniczych. Dyskretnie stawiał nowe akcenty, nie ogłaszając ich w programie i nie reklamując ich szczególnie. Jego ambitny program został jednak dobrze przyjęty. Obejmował światowe premiery i nowe sztuki, takie jak "Stallerhof" Gerda Kühra i "Duchy" Antonio Bibalo w operze oraz "Anioły w Ameryce" Tony'ego Kushnera w teatrze. Były też rzadko wystawiane opery, takie jak "Der rasende Roland" Haydna, "Das Spielwerk und die Prinzessin" Franza Schrekera i "Werther" Masseneta, a także dramaty, takie jak "Vatermord" Arnolta Bronnena i "Kanzlist Krehler" Georga Kaisera. Leininger przywiózł ze sobą Carlę Henius z Gelsenkirchen, która założyła warsztaty teatru muzycznego dla muzyki współczesnej, tak jak zrobiła to w Zagłębiu Ruhry. Mianował Annegret Ritzel dyrektorem teatru i Bena van Cauwenbergha dyrektorem baletu, którzy pozostali w Wiesbaden do 2007 roku.

Leininger wprowadził Teatr Klubu Młodzieżowego, w którym utalentowani młodzi ludzie w wieku od 15 do 28 lat mogą sami występować w teatrze; spektakle, najlepiej musicale, są włączane do repertuaru. Na Międzynarodowym Festiwalu Majowym wzmocnił dział dramatyczny oraz niedrogi i eksperymentalny program w Kleines Haus. Scharakteryzował publiczność Wiesbaden jako "chciwą" i chciał ją zaciekawić.

Leininger zrezygnował ze stanowiska w 1994 roku z powodu choroby. Pozostał w Wiesbaden i nadal wzbogacał życie kulturalne wystawami fotograficznymi i recitalami. W 1994 roku został uhonorowany Nagrodą Goethego kraju związkowego Hesja, a w 1995 roku został honorowym członkiem Teatru Państwowego. Został pochowany na Cmentarzu Południowym.