Irmgard (także Irmengard) hrabina Nassau, z domu von Hohenlohe-Weikersheim

patronka Sonnenbergu

ur.: ok. 1315 r.

zm.: 03.01.1371 w opactwie Liebenau koło Wormacji

Irmgard, wdowa po burgrabim Konradzie III z Norymbergi od 1334 r., poślubiła syna króla Adolfa, hrabiego Gerlacha I z Nassau (ok. 1283-1361), w 1337 roku. W 1338 r. wzięła udział w wizycie cesarza Ludwika IV w Wiesbaden we wrześniu.

W 1344 r. hrabia Gerlach wyznaczył swoich synów Adolfa i Johanna na następców, a w 1346 r. przekazał im władzę nad Nassau-Wiesbaden-Idstein i Nassau-Weilburg. Ponieważ jednak zarezerwował wpływy z licznych podatków i innych dochodów dla swojego bynajmniej nie drobnego gospodarstwa domowego z hrabiną Irmgard w Wiesbaden i prawdopodobnie także na zamku Sonnenberg, pozostawiono jego żonie, aby zapewniła swoim dwóm synom z małżeństwa z hrabią Gerlach, Kraftem (ok. 1338-1356) i Ruprechtem VI (ok. 1340-1390), którzy zostali wykluczeni z sukcesji, udział w spadku. Hrabina Irmgard, która już 29 lipca 1351 r. uzyskała od cesarza Karola IV nadanie praw miejskich dla Burgflecken należących do jej Wittum Sonnenberg, zdołała 4 lipca 1355 r. uzyskać udział w spadku od synów hrabiego Gerlacha.W 1355 r. dwaj synowie hrabiego Gerlacha, którzy wciąż znajdowali się pod jej opieką, otrzymali skromne dziedzictwo w Sonnenbergu wraz z wioskami Kloppenheim i Auringen jako główną rekompensatę i utworzyli z niego małe księstwo Nassau-Sonnenberg, które było w stanie zachować niezależność tylko przez pół wieku.

W 1367 r., wraz ze swoim synem Ruprechtem i jego żoną Anną, wsparła finansowo swojego pasierba hrabiego Adolfa, który znajdował się w poważnych tarapatach finansowych z powodu zaangażowania w siedmioletni spór o biskupstwo w Moguncji, a w zamian otrzymała w zastaw połowę Wiesbaden i wioski Erbenheim, Schierstein i Naurod. Hrabina Irmgard i jej syn mieli prawo do zamieszkania w zamku Wiesbaden, dlatego też w tym samym czasie zawarto szczegółowy rozejm zamkowy.

Irmgard spędziła resztę życia w opactwie Klarenthal i zmarła jako mniszka dominikańska w opactwie Liebenau niedaleko Wormacji, gdzie również została pochowana. W Sonnenbergu jej imieniem nazwano ulicę Irmengardstraße.