Henze, Hans Werner

kompozytor

ur.: 01.07.1926 w Gütersloh

zm.: 27.10.2012 w Dreźnie

W sezonie 1950/51 Henze został mianowany dyrektorem artystycznym i dyrygentem baletu w Heskim Teatrze Państwowym w Wiesbaden przez dyrektora Heinricha Köhlera-Helffricha. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Muzycznej w Braunschweigu, kontynuował studia u Wolfganga Fortnera w Instytucie Muzyki Kościelnej w Heidelbergu, gdzie uczył się techniki dwunastotonowej i całego repertuaru Nowej Muzyki na Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadt oraz u René Leibowitza w Paryżu.

Stała posada w Wiesbaden miała zapewnić Henze (który zaczął komponować w młodym wieku) podstawy do dalszej pracy kompozytorskiej. Jednak tutaj poznał również trzeźwiące realia codziennego życia teatralnego i wielokrotnie dochodziło do tarć z dyrektorem artystycznym. Henze napisał świąteczną muzykę, "Wariacje symfoniczne", na otwarcie Kleines Haus. Ponieważ jednak w orkiestronie nie było miejsca na harfę, fortepian i czelestę, instrumenty te zostały usunięte z partytury bez konsultacji i Henze musiał dyrygować utworem "z dziurami".

Z drugiej strony odniósł sukces. Udało mu się na przykład pozyskać francuskiego tancerza Serge'a Lifara do gościnnego występu (nawet jeśli marzenie o ambitnym zespole baletowym w Wiesbaden się nie spełniło) i przeforsować włączenie do repertuaru utworów współczesnych kompozytorów (takich jak Arnold Schönberg i Giselher Klebe) - nie lada przedsięwzięcie w obliczu publiczności, która w przeważającej mierze znała tylko tradycyjny repertuar. Powstało tu lub zostało ukończonych wiele jego własnych kompozycji.

Należały do nich opera radiowa "Ein Landarzt" (oparta na opowiadaniu Franza Kafki o tym samym tytule), muzyka incydentalna do "Der tolle Tag" (oparta na komedii Beaumarchais), pantomima baletowa "Der Idiot" (oparta na scenach z powieści Dostojewskiego), kompozycja zamówiona przez słynną tancerkę i choreografkę Tatjanę Gsovsky, oraz pierwsza opera Henze "Boulevard Solitude" (reinterpretacja powieści Abbé Prévosta "Manon Lescaut"). Był to pierwszy wielki sukces w karierze Henzego. Podczas pobytu w Wiesbaden mógł poznać różne aspekty pracy teatralnej. Zdobył dalszą wiedzę na temat orkiestracji podczas wielu technicznych dyskusji z muzykami.

Dzięki otwartej formie jego utwory zawierały już podstawowe elementy stylu kompozytorskiego Henze. W ich wieloaspektowym języku tonalnym, tonalność i atonalność, technika montażu, dźwięki elektroniczne, Sprechgesang, elementy jazzu i równie zróżnicowana i ekspresyjna tonalność tworzą unikalną syntezę tradycji i awangardy.

W 1953 roku Henze wyjechał do Włoch, które rzadko opuszczał na dłużej. Nie był już związany z teatrem. W 2000 roku Festiwal Muzyczny w Rheingau zadedykował mu portret kompozytora. Oprócz wielu innych wyróżnień został odznaczony Wielkim Krzyżem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec.