Fischer, Theodor

Architekt, urbanista

Urodzony: 28.05.1862 w Schweinfurcie

Zmarł: 25.12.1938 w Monachium

Fischer studiował architekturę w TH Monachium pod kierunkiem Augusta i Friedricha von Thiersch w latach 1880-85.

W latach 1886-89 pracował w biurze Paula Wallota w Berlinie, a następnie jako niezależny architekt w Dreźnie. W latach 1893-1901 był szefem nowo utworzonego biura urbanistycznego w Monachium i opracował ogólny plan rozwoju, który obowiązywał do 1939 roku. W latach 1901-08 pracował jako profesor projektowania budynków i urbanistyki w TH Stuttgart. W 1907 r. został współzałożycielem i pierwszym przewodniczącym Deutscher Werkbund. W latach 1909-28 był profesorem architektury i urbanistyki w TH Monachium, jednocześnie prowadząc praktykę architektoniczną na przedmieściach Laim, gdzie mieszkał do 1938 roku.

Fischer inspirował się historyzmem i secesją, ale koncentrował się przede wszystkim na lokalnych warunkach. Heskie Muzeum Państwowe w Kassel zostało zbudowane według jego planów w latach 1907-12, a budynek sztuki na Schlossplatz w Stuttgarcie w latach 1909-13.

W 1911 roku Fischerowi zlecono opracowanie planów Muzeum w Wiesbaden. Fischer zaprojektował budynek muzeum, który został otwarty w 1915 roku, jako odzwierciedlenie burżuazyjnego podejścia do klasycznej edukacji. Pomnik Goethego, który już wcześniej zaplanował przed wejściem, podsumowywał te idee.

Oprócz reprezentacyjnych zadań budowlanych, Fischer zajmował się również kwestią odpowiednich warunków życia. W 1911 r. stworzył komfortowo wyposażone osiedla szeregowe w Monachium-Laim, które były przeznaczone dla szerszej grupy ludności. Następnie w latach 1919-30 powstało osiedle "Alte Haide" na północy Monachium, pierwsze osiedle w zabudowie szeregowej. Ważnymi późnymi pracami były kościół protestancki w Planegg w 1926 roku i dom dla osób samotnych w monachijskiej dzielnicy Westend w 1927 roku.

Do uczniów Fischera należeli wpływowi w XX wieku architekci, tacy jak Erich Mendelsohn, Bruno Taut i Ernst May.