Najstarszy zachowany kościół w Wiesbaden został zbudowany najwcześniej w drugiej połowie XI wieku. Jednak ze względów stylistycznych badacze sugerują również drugą ćwierć XII wieku jako okres powstania. Kościół jest następcą poprzedniej budowli udokumentowanej w 927 roku i przeszedł wiele zmian w swojej historii. Istnieją dowody na wszystkie okresy budowy, od epoki romańskiej, gotyckiej i barokowej, aż po czasy współczesne.

Protestancki kościół w Bierstadt został zbudowany jako romański kościół halowy z szeroką wschodnią absydą i bez wieży. Wejście do kościoła znajdowało się od strony południowej. Dawny portal wejściowy, obecnie zamurowany, z naciętym rysunkiem na nadprożu przedstawiającym raj, oraz pozostałości innego mniejszego romańskiego portalu na wschód od niego nadal istnieją. Wewnątrz łuk triumfalny oddziela chór od nawy. Dwie boczne absydy, oświetlone przez oculi i niewidoczne z zewnątrz, flankują łuk triumfalny. Kamienna chrzcielnica, ozdobiona łukowym fryzem, również pochodzi z czasów romańskich. Wieża, dzwonnica i wieża obronna, została dobudowana do zachodniej ściany dopiero pod koniec XII wieku. Szczyty pod romboidalnym dachem pochodzą z XIII wieku. Malowidła ścienne w ościeżach trzech okien chóru pochodzą z XIV wieku.

Pierwotny wygląd i data instalacji (około 1540 roku?) późnogotyckiego ołtarza skrzydłowego nie są znane. Zachowało się osiem paneli (ok. 1505 r.) i predella, których autorstwo przypisuje się frankfurckiemu malarzowi Martinowi Caldenbachowi (ok. 1480-1518). Trzy drewniane rzeźby, przypuszczalnie pochodzące z zaginionej centralnej świątyni, są obecnie przymocowane do północnej i południowej ściany nawy i przedstawiają Dziewicę Maryję oraz św.

W latach 1731-37 Johann Jakob Bager Starszy przebudował kościół na protestancki barokowy kościół kaznodziejski. Portal wejściowy został przeniesiony na zachodnią stronę wieży, a podłoga została podniesiona o około metr. W ścianach nawy wybito dodatkowe okna i położono nowy dwuspadowy dach. Protestancki kościół w Bierstadt otrzymał drewniane sklepienie kolebkowe, barokowe stalle i galerię, której górne piętro mieściło organy na zachodzie. Prezbiterium zostało wyposażone w drewniany ołtarz ambonowy zaprojektowany przez Bagera. Ostatecznie, około 1779/80 roku, kościół został otynkowany i pomalowany na zewnątrz oraz pomalowany wewnątrz.

Kolejne renowacje i remonty miały miejsce w latach 1861/62, 1908/09, 1933/34 i 1969-73. W latach 1933/34 ponownie usunięto tynk, zmniejszono stalle i usunięto ołtarz ambony. Nad ołtarzem wzniesiono nową ambonę. Podczas renowacji w latach 1969-73 usunięto również tę ambonę i górną kondygnację zachodniej empory. Barokowe organy zastąpiono organami firmy G. F. Steinmeyer & Co. Ponadto zagrożony mur zabezpieczono belką wieńcową.

Kościół był ostatnio remontowany w latach 2003-2011, kiedy to zakonserwowano i odrestaurowano mury elewacji, zwracając szczególną uwagę na ok. 180^m2 romańskiej sieci spoin z rzeźbami krzyżowymi, największego znaleziska w Hesji.