Eibach, Ludwig Wilhelm

Pastor protestancki

ur. 23.12.1810 w Dietz

zm. 06.11.1868 w Wiesbaden

Eibach studiował teologię protestancką w Bonn i został przyjęty do seminarium kaznodziejskiego w Herborn w 1830 roku. Po zdaniu egzaminu teologicznego w 1831 r. nauczał w szkole łacińskiej swojego ojca w Diez, zanim w 1835 r. został pastorem w Erbach/Rheingau. W 1838 r. został przeniesiony do Wehrheim, a w 1839 r. został drugim pastorem w Idstein.

Od 1844 r. był pastorem w Wiesbaden, a w latach 1851-56 także inspektorem szkolnym. W 1856 r. został dziekanem, w 1860 r. radcą kościelnym, a w 1868 r. radcą konsystorialnym w nowo utworzonym Królewskim Konsystorzu dla (pruskiego) okręgu administracyjnego Wies baden bez Frankfurtu nad Menem w 1867 roku. Należąc teologicznie do "pozytywistów" (prawicowców), musiał radzić sobie z ruchem wolnomyślicielskim inspirowanym przez Johannesa Ronge (1813-1887), również w Wiesbaden, oraz z prądami staroluterańskimi, które sięgały kapelana Friedricha Augusta Brunna (1819-1895) w Steeden/Lahn. Eibach był związany z Misją Zewnętrzną, a zwłaszcza Wewnętrzną. W 1851 roku został przewodniczącym "Stowarzyszenia dla Kościoła Protestanckiego w Księstwie Nassau", które zostało założone w Kirbergu w 1850 roku. W 1853 r. założył centrum ratunkowe w Wiesbaden; w 1857 r. był zaangażowany w założenie Paulinenstift w Wiesbaden. Dom opieki dla osób starszych i dom dla niewidomych również początkowo znajdowały się pod opieką Eibacha. W 1859 r. był jednym z założycieli "Stowarzyszenia Misyjnego dla Kościoła Protestanckiego w Nassau". Po aneksji Nassau w 1866 r. Eibach starał się zachować dziedzictwo kościoła w Nassau. Nie doczekał ukończenia opracowanych przez siebie przepisów kościelnych i synodalnych (1877).