Domarus, Max

Historyk, archiwista

Urodzony: 12 czerwca 1866 w Schlochau (obecnie Człuchów, Polska)

zmarł: 04.03.1946 w Wiesbaden

Domarus uzyskał doktorat w 1891 r. po studiach historycznych pod kierunkiem Theodora Lindnera (1843-1919) w Halle z rozprawą na temat stosunków między królami niemieckimi od Rudolfa Habsburga do Ludwika Bawarskiego i Danii. W 1893 r. otrzymał stypendium od Towarzystwa Görresa, które umożliwiło mu spędzenie czterech lat na badaniach we Włoszech. W 1897 r. rozpoczął karierę jako archiwista w Archiwum Państwowym w Hanowerze, a w 1900 r. został przeniesiony do Archiwum Państwowego w Wiesbaden, gdzie w latach 1921-31 pracował jako dyrektor archiwum.

Domarus zasłynął licznymi publikacjami na temat historii lokalnej i regionalnej. Napisał ponad 50 prac na temat historii Nassau, w tym historii i rozwoju St Georgenstift w Limburg an der Lahn. Gmina przyznała mu honorowe obywatelstwo za monografię historii gminy Dernbach w pobliżu Montabaur.

Po przejściu na emeryturę Domarus prowadził prace organizacyjne w różnych archiwach parafialnych w diecezji Limburg. W Wiesbaden angażował się w działalność licznych organizacji i stowarzyszeń charytatywnych. Był przewodniczącym Akademickiego Stowarzyszenia Pomocy Inwalidom Wojennym, drugim przewodniczącym klubu czytelniczego, przewodniczącym lokalnego oddziału Stowarzyszenia Katolickich Akademików i członkiem rady kościelnej św.