Firma Chemische Werke Albert została założona w Biebrich w 1858 roku przez farmaceutę Heinricha Johanna Alberta jako "fabryka chemikaliów rolniczych i klejów". W 1859 roku jego brat Eugen (1830-1879) dołączył do firmy jako kierownik handlowy. W 1861 roku fabryka została przeniesiona z Księstwa Nassau do Amöneburga w Wielkim Księstwie Hesji (Darmstadt). W 1863 roku firma utworzyła zakładowy fundusz zapomogowy dla chorych i inwalidów. Dziesięć lat po założeniu firmy nad rzeką Lahn zbudowano zakład mielenia, który wykorzystywał dostępne tam fosforyty. Oznaczało to, że fabryka nawozów nie była już zależna wyłącznie od odpadów zwierzęcych jako surowca. Firma zyskała europejskie, a ostatecznie światowe znaczenie dzięki opracowaniu podwójnego superfosfatu w 1871 r. W 1877 r. Chemische Werke Albert uzyskała pierwszy cesarski patent, a do 1883 r. zatrudniała ponad 600 pracowników.

Kolejnym ważnym odkryciem był nawozowy efekt drobno zmielonego tzw. żużla Thomasa, produktu odpadowego przemysłu żelaznego. Produkcja mączki Thomasa z żużla fosforanowego rozpoczęła się w 1884 roku, a następnie w 1892 roku rozpoczęto produkcję azotanu potasu. W 1895 roku zakład został przekształcony w spółkę akcyjną "Chemische Werke vorm. H. & E. Albert". W 1909 roku roczny obrót Chemische Werke Albert osiągnął milion ton.

Przed pierwszą wojną świat ową firma była w doskonałej sytuacji z ponad 24 własnymi fabrykami w Niemczech i za granicą, ale musiała pogodzić się z utratą zagranicznych fabryk i patentów pod koniec wojny i ostatecznie całkowicie zreorganizowała swoją produkcję: farmaceutyki były produkowane od 1922 roku. W 1938 roku nazwa firmy została zmieniona na "Chemische Werke Albert". Zatrudnienie w zakładach w Amöneburgu, Mannheim i Kaiserslautern wynosiło 1500 pracowników. W 1940 roku Chemische Werke Albert połączyła się z założoną w 1910 roku "Chemische Fabrik Dr Kurt Albert" w Amöneburgu, która posiadała pierwsze patenty w dziedzinie żywic fenolowych (Albertole) i od 1930 roku opracowywała termoutwardzalne tworzywa sztuczne. Dr Kurt Albert-Siedlung GmbH, założona w 1934 roku, również należała do tej fabryki z "Albert-Siedlung" na Gräselberg. We wrześniu 1944 r. zakłady w Amöneburgu zostały w znacznym stopniu zniszczone w wyniku nalotu bombowego, w którym zginęło 38 pracowników. Po demontażu obiektów fabrycznych w 1946 r., fabryka została odbudowana, koncentrując się na produkcji środków ochrony roślin od 1949 r. (zaprzestano jej w 1961 r.). W 1964 r. Farbwerke Hoechst AG przejęła większość udziałów. W 1972 r. Chemische Werke Albert została włączona do Grupy Hoechst i przekształcona w spółkę zarządzającą, a w 1989 r. została połączona w fabrykę Kalle-Albert.