Urodzony: 24 marca 1811 w Królewcu (Prusy Wschodnie)
Zmarł: 5 sierpnia 1889 r. w Dreźnie

Najstarsza córka wyemancypowanych żydowskich rodziców opuściła szkołę publiczną w wieku 13 lat. Od tego momentu była zmuszona spędzać większość czasu na robótkach ręcznych, grze na pianinie i powtarzaniu starych lekcji. Nie było mowy o wyższej edukacji czy studiowaniu, na co pozwalano jej braciom, a Fanny wkrótce zbuntowała się przeciwko takiemu nierównemu traktowaniu. W 1831 r. jej ojciec, kupiec David Markus, porzucił swoje żydowskie nazwisko i zastąpił je nazwiskiem Lewald. Fanny Lewald została ochrzczona bez wewnętrznego przekonania do chrześcijaństwa.

Z powodzeniem oparła się małżeństwu zaaranżowanemu przez jej rodziców. Jej wuj August Lewald, redaktor czasopisma "Europa", opublikował bez jej wiedzy fragmenty jej listów wraz z dziennikami podróży. Teksty wywołały sensację i zamówiono nowe artykuły. Potwierdzona sukcesem opublikowała w 1843 r. dwie powieści ("Clementine" i "Jenny"). W bardzo krótkim czasie stała się jedną z najbardziej rozchwytywanych pisarek swoich czasów. Była szczególnie zaabsorbowana sytuacją młodych dziewcząt - przetwarzała to, co dręczyło ją w młodości, którą opisała jako "lata cierpienia". W swoich pismach Fanny Lewald wzywała do poprawy edukacji dziewcząt i prawa kobiet do własnego szkolenia zawodowego.

Była w stanie dobrze się utrzymać z dochodów ze swoich niezwykle popularnych powieści i honorariów za swoje artykuły, a stopniowo stała się znana zarówno jako działaczka na rzecz praw kobiet, jak i pisarka. W lutym 1845 roku przeprowadziła się do własnego mieszkania w Berlinie.

Podczas podróży po Włoszech w tym samym roku poznała historyka literatury i sztuki Adolfa Stahra. Był on żonaty i miał pięcioro dzieci, ale zakochała się w nim. Kiedy Stahr przeprowadził się do Berlina, aby zamieszkać z Lewald pod koniec 1852 roku, pozostawiając swoją rodzinę w Jenie, jego żona zgodziła się na rozwód. Fanny Lewald i Adolf Stahr pobrali się 6 lutego 1855 roku.

Jej główny okres twórczy przypadł na czas ich małżeństwa. Wśród wielu innych rzeczy, była zaangażowana w pracę społeczną; prowadziła także salon literacki, którego najsłynniejszym gościem był młody Fontane.

Ze względu na pogarszający się stan zdrowia Stahra, para opuściła Berlin i osiedliła się w uzdrowisku Wiesbaden, gdzie mieli nadzieję znaleźć ulgę w swoich dolegliwościach. Adolf Stahr zmarł tutaj 3 października 1876 roku, po czym Fanny Lewald przeniosła się z powrotem do Berlina. Swoje ostatnie miejsce spoczynku znalazła u boku Stahra na Starym Cmentarzu w Wiesbaden.

Jej imieniem nazwano ulicę w dzielnicy artystów.