Mela Escherich, z domu Welzhofer

Urodzona: 31 stycznia 1877 w Monachium
zmarła: 26 września 1956 w Wiesbaden

Mela Escherich, której imię brzmiało Emilie, podobnie jak imię jej matki, była córką historyka Heinricha Welzhofera oraz pisarki i redaktorki Emilie Escherich. Podobnie jak ta ostatnia, publikowała pod panieńskim nazwiskiem Escherich.

W Wiesbaden Mela Escherich po raz pierwszy zyskała rozgłos jako autorka "Nassovia", "Zeitschrift für nassauische Geschichte und Heimatkunde", którego pierwszy tom ukazał się w 1900 roku. Pisała krótkie raporty na temat bieżących wydarzeń wystawienniczych dla magazynu, które były publikowane co miesiąc w pierwszych trzech tomach pod nagłówkiem "Kunstbriefe". Sekcja ta została przerwana wraz z czwartym tomem w 1903 roku. Escherich kontynuowała jednak pisanie dłuższych artykułów na temat lokalnej sztuki i architektury, a także wierszy dla magazynu.

W 1906 r. w Berlinie w serii "Wissenschaftliche Frauenarbeiten" ukazała się jej pierwsza książka "Die germanische Weltanschauung in der deutschen Kunst". Publikacja "Die Schule von Köln" (Strasburg 1907) powstała w wyniku serii wykładów, które przeprowadziła zimą 1906/07 w Kunstsalon Vietor przy Wilhelmstraße, a następnie praca "Das Kind in der Kunst" (Stuttgart 1910), w której omawia temat od starożytności do współczesności.

Do połowy lat 50. publikowała również w renomowanych seriach historycznych i czasopismach specjalistycznych. Obszary zainteresowań Escherich obejmowały kilka stuleci. Obejmowały one okres od średniowiecza do współczesności. Jednym z jej głównych obszarów badań było malarstwo i grafika niemieckiego renesansu. Skupiła się również na wpływie mistycyzmu na sztukę i przetłumaczyła "Das fließende Licht der Gottheit", dzieło mistyczki Mechthild von Magdeburg (ok. 1207-1282), na współczesny język niemiecki (Berlin 1909).

Była również obecna na scenie artystycznej Wiesbaden. Była szczególnie blisko malarzy Hansa Völckera i Alexeja von Jawlensky'ego, którzy tu mieszkali i których dzieła bardzo ceniła. Po tym, jak kolekcja Gemäldegalerie, zarządzana przez Nassauischer Kunstverein e.V., została ponownie skatalogowana w 1908 roku, Völcker i Escherich zostali powierzeni reorganizacji kolekcji w latach 1911/12, zgodnie z rocznym raportem. Być może już w 1924 r. osobiście poznała Jawlensky'ego, który od 1921 r. mieszkał przy Nikolasstraße.

Później wielokrotnie publikowała entuzjastyczne artykuły na temat jego sztuki. Została również członkiem "Stowarzyszenia Przyjaciół Sztuki Aleksieja von Jawlensky'ego", które zostało założone przez Hannę Bekker vom Rath w 1929 roku, aby zapewnić zubożałemu artyście dochód. Ostatecznie w kolekcji Eschericha znalazło się jedenaście obrazów i pięć rysunków Jawlensky'ego, w tym dwie prace "Abstrakter Kopf: Bildnis Mela Escherich" (1927, Catalogue Raisonné, II, 1270) i kolejna "Abstrakter Kopf" z dedykacją na odwrocie "Für Frl. Mela Escherich in tiefster Verehrung A. v. Jawlensky, 1928" (ok. 1927, Catalogue Raisonné, II, 1271). Bardziej obszerna publikacja na temat Jawlensky'ego, którą planowała, prawdopodobnie nigdy się nie ukazała.

Oprócz pracy jako historyk sztuki, Escherich była również aktywna jako autorka książek i powieści dla dzieci i młodzieży. Na początku lat dwudziestych opublikowała dwie książki dla młodzieży, "Rheinsagen" i "Hessische Sagen", które opowiedziała na nowo, a w latach trzydziestych wydała w sumie trzy powieści: "Das geschiedene Fräulein", "Der schwarze Domino" i "Der russische Emigrant". Po śmierci matki, wiosną 1936 roku przeniosła się z Nikolasstraße na Adolfsallee 12.

Za życia Escherich i jej praca jako historyka sztuki i pisarki były coraz bardziej zapomniane. Zmarła bez pozostawienia testamentu, więc dzieła sztuki, które zgromadziła w ciągu swojego życia, przeszły na własność państwa.