Michaił S. Gorbaczow urodził się 2 marca 1931 r. w radzieckim mieście Prywolnoje.

Wstąpił do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego jeszcze podczas studiów prawniczych na Uniwersytecie Łomonosowa w Moskwie.

Po ukończeniu studiów pierwszego stopnia studiował nauki rolnicze i rozpoczął wyższą karierę polityczną jako pierwszy sekretarz ds. rolnictwa w 1970 r. Od 1971 r. był członkiem Komitetu Centralnego.

Po piastowaniu różnych stanowisk, z których wiele zabrało go za granicę, Gorbaczow został sekretarzem generalnym partii komunistycznej 11 marca 1985 roku.

Zainicjował reorganizację Związku Radzieckiego pod hasłami pierestrojki i głasnosti, czyli otwartości i restrukturyzacji. Przyznał się do błędów politycznych swojego kraju w przeszłości i zbrodni popełnionych podczas II wojny światowej.

Jego popularna zmiana kursu pomogła mu zostać prezydentem w 1988 roku. W tej roli przedstawił perspektywę jednostronnego rozbrojenia przed Zgromadzeniem Ogólnym ONZ. Zainicjowane przez niego otwarcie Związku Radzieckiego zakończyło zimną wojnę i umożliwiło pokojową transformację bloku wschodniego.

Za to zaangażowanie Gorbaczow otrzymał w 1990 r. Pokojową Nagrodę Nobla. Po ustąpieniu ze stanowiska w 1991 r. kontynuował pracę na rzecz pokojowego świata i zjednoczenia narodów.

Podczas wizyty w Wiesbaden 8 września 1994 r. burmistrz Achim Exner przyjął Gorbaczowa i jego żonę w sali balowej ratusza. Uhonorował pracę polityczną swojego wybitnego gościa i podziękował mu za wsparcie w negocjacjach dotyczących jedności Niemiec.

Gorbaczow wyraził wdzięczność za ciepłe przyjęcie i zauważył, że podczas swoich podróży po całym świecie nigdy nie czuł się bardziej jak w domu niż w stolicy Hesji. W żadnym innym mieście nie został przywitany tak ciepło, swobodnie i bez skrępowania, jak przez tysiące mieszkańców, którzy powitali go i jego żonę w mieście uzdrowiskowym w strugach deszczu.

Następnie para podpisała Złotą Księgę miasta.