W 1875 r. przy Albrechtstraße otwarto więzienie sądu okręgowego dla 100 więźniów płci męskiej i żeńskiej. W tym samym roku na dziedzińcu zbudowano barak dla więźniów płci męskiej. Sąsiedni budynek sądu został ukończony w 1897 r. jako nowy sąd rejonowy i okręgowy. W piwnicy budynku znajdowało się również siedem cel więziennych.

Po dojściu do władzy w 1933 r. narodowi socjaliści natychmiast rozpoczęli tak zwaną Gleichschaltung (synchronizację). W dniu 31 marca 1933 r. samorząd lokalny został rozwiązany na mocy "Tymczasowej ustawy o połączeniu krajów związkowych z Rzeszą". Narodowi socjaliści usunęli ze służby cywilnej pracowników o odmiennych poglądach.

Za ściganie przeciwników reżimu odpowiedzialne były wydziały karne wyższych sądów okręgowych i specjalnie utworzone sądy specjalne. "Trybunał Ludowy", utworzony w 1934 r., był najwyższym politycznym sądem karnym odpowiedzialnym za ściganie "zdrady stanu" i "zdrady państwa", a także "obalenia władzy wojskowej". Wyroki były ostateczne. Od 1936 r. istniał również Sąd Wojenny Rzeszy; ten najwyższy sąd wojskowy nazistowskiego państwa ścigał nie tylko sprawy karne o znaczeniu wojskowym, ale także te o znaczeniu politycznym dla państwa. Wszystkie te sądy wydały wiele tysięcy wyroków śmierci. Ponadto niezliczone osoby zostały skazane na często długie wyroki więzienia, po czym często wysyłano je do jednego z wielu obozów koncentracyjnych.

W czasach nazistowskich w więzieniach sądowych przetrzymywano wiele osób prześladowanych na tle politycznym, religijnym i rasowym. Na przykład, żydowscy mężczyźni zostali tu uwięzieni po pogromach listopadowych 10 listopada 1938 roku. Wkrótce potem, w obecności licznych widzów, załadowano ich na ciężarówki i deportowano do obozów koncentracyjnych w Buchenwaldzie i Dachau.

Tylko w okresie narodowego socjalizmu za przestępstwa polityczne przetrzymywano tu co najmniej 90 mężczyzn i kobiet, w tym Georga Bucha, późniejszego burmistrza Wiesbaden i przewodniczącego parlamentu Hesji w latach 1941-1942. Był tu internowany przez trzy czwarte roku. Jego socjaldemokratyczna grupa oporu, która istniała od 1933 roku, została zdemaskowana na początku 1941 roku. Karę dwóch i pół roku pozbawienia wolności nałożoną na niego przez senat karny Wyższego Sądu Krajowego w Kassel w dniu 13 marca 1942 r. odbywał w więzieniach Frankfurt-Preungesheim i Hanau. Następnie został przeniesiony do obozów koncentracyjnych Hinzert i Sachsenhausen. Został wyzwolony dopiero wiosną 1945 roku.

Niektórzy z przeciwników reżimu aresztowanych w Wiesbaden w ramach ogólnoniemieckiej kampanii "Gewitter" po nieudanej próbie obalenia reżimu 20 lipca 1944 r. również byli tymczasowo przetrzymywani w więzieniu sądowym. Należał do nich były sekretarz robotniczy i radny miejski Partii Centrum, Ferdinand Grün, który w 1946 r. został ponownie wybrany do parlamentu miejskiego z ramienia CDU, a także do konstytucyjnego zgromadzenia doradczego Wielkiej Hesji i heskiego parlamentu krajowego.

W 1971 r. dawne więzienie zostało ostatecznie zamknięte. Zostało ono zburzone w 1996 roku.