Το 1834, ο Friedrich Ferdinand Didier (1801-1867) κατάφερε να παράγει πυρίμαχα τούβλα, τα λεγόμενα chamotte, κοντά στο Szczecin και αργότερα τα πρώτα chamotte cakes, βιομηχανικούς κλιβάνους επενδεδυμένους με πυρίμαχο υλικό.

Το 1861 ίδρυσε την Stettiner Chamottefabrik F. Didier, η οποία απέκτησε μερίδιο στην Tonwerke Biebrich AG το 1899/1900. Παράλληλα, η εταιρεία άνοιξε ένα ερευνητικό εργαστήριο για την επιστήμη των υλικών στο Stettin, το οποίο αργότερα μεταφέρθηκε στο Wiesbaden. Η εταιρεία ήταν ένας από τους κορυφαίους προμηθευτές στην κατασκευή εργοστασίων αερίου καθώς και βιομηχανικών κλιβάνων και κλιβάνων αποτέφρωσης αποβλήτων.

Στη δεκαετία του 1920, μπόρεσε να αξιοποιήσει τις επιτυχίες της προπολεμικής περιόδου κατασκευάζοντας κλιβάνους κοκ και βιομηχανικούς κλιβάνους και πωλώντας προϊόντα ανθεκτικά στα οξέα. Η σημερινή ονομασία εισήχθη πριν από την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Ως προμηθευτής της βιομηχανίας άνθρακα και χάλυβα και της βιομηχανίας εξοπλισμών, η Didierwerke έγινε στόχος πολλών συμμαχικών αεροπορικών επιδρομών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το τέλος του πολέμου, τα περισσότερα εργοστάσια και αποθήκες απαλλοτριώθηκαν στη σοβιετική ζώνη κατοχής. Το 1948, το Βισμπάντεν έγινε η τελική έδρα της εταιρείας.

Το 1952, άνοιξε το Ινστιτούτο Ερευνών Didier (DFI) στο Βισμπάντεν-Μπίμπριχ, το οποίο υπήρχε μέχρι το 1999. Από το 1995 η Didier αποτελεί μέρος της Radex-Heraklith-Industriebeteiligungs AG (RHI). Το Wiesbaden παρέμεινε το διοικητικό κέντρο της εταιρείας και το 1996 η έδρα μεταφέρθηκε στην Abraham-Lincoln-Strasse 1.