Podobnie jak jego ojciec, Philipp Lorenz Fauth (1879-1939) był olejarzem. W 1909 r. założył własną olejarnię na stacji kolejowej Dotzheim; firma dobrze prosperowała. Jednak 15 listopada 1921 r. doszło do poważnej eksplozji, która zniszczyła całą olejarnię; zginęło siedmiu pracowników, a ponad 150 osób zostało rannych.

W 1922 roku Fauth i chemik Joseph Reichert nabyli kamienny młyn zbudowany w 1704 roku przy Mainzer Straße, niedaleko dawnej rzeźni, i założyli nowy zakład produkcyjny. Fauth i Reichert rozszerzyli produkcję o przetwarzanie barwników olejnych. Od tego momentu prowadzili firmę jako spółkę akcyjną. W grudniu 1926 r. działy "produkcji oleju jadalnego" i "fabryki składników odżywczych z przetwarzaniem barwników olejowych" stały się niezależnymi firmami. Fabryka składników odżywczych pozostała spółką akcyjną, podczas gdy nowa fabryka olejów jadalnych i tłuszczów stała się spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Jej udziałowcami byli Fauth i biznesmen Alfred Hannemann.

W 1927 roku Fauth ponownie rozszerzył swoją firmę o "Fautan GmbH", dystrybutora margaryny. Joseph Reichert nabył prawa do wykorzystywania wszystkich patentów, które kiedykolwiek zostały przyznane Fauthowi poprzez "Gesellschaft zur Vertretung Fauth'scher Patente mit beschränkter Haftung". Jednak w następnych latach interesy szły coraz gorzej. Po śmierci Fautha w 1939 r. jego spadkobiercy musieli zrezygnować z nadmiernie zadłużonych firm. Jedynie "Philipp L. Fauth Nährmittelfabrik AG", która w lipcu 1948 r. została przemianowana na "Speiseöl- und Speisefettfabrik", początkowo pozostała przy życiu, ale 2 lipca 1954 r. również została rozwiązana.