Weiler, Clemens

Historyk sztuki

Urodzony: 18.09.1909 w Tybindze

Zmarł: 01.08.1982 w Stuttgarcie

Weiler studiował historię sztuki, historię nowożytną oraz język i literaturę niemiecką w Monachium, Paryżu, Wiedniu, Frankfurcie nad Menem i Marburgu, a następnie obronił doktorat pod kierunkiem Richarda Hamanna na temat barokowego architekta Franza Ignaza Michaela von Neumanna.

W 1936 r. dołączył do Muzeum w Wiesbaden jako stażysta, po czym pracował w muzeach w Montabaur, Herborn, Königstein i Diez. Po powrocie z niewoli jako jeniec wojenny był odpowiedzialny za wystawy w Centralnym Punkcie Kolekcjonerskim w Wiesbaden. Pierwszą powojenną wystawę muzealną przygotował z własnych zbiorów w lutym 1950 roku. O jego ożywionej działalności wystawienniczej świadczą między innymi następujące wystawy: "Ludwig Knaus" (1951), "Kunst am Rhein" (1953), "Mensch und Ding im Bild" (1954), "Couleur vivante - lebendige Farben" (1957) i "Kunst und Altertum" (1958).

Zainteresowanie Weilera historią sztuki skupiało się przede wszystkim na malarzu Alexeju von Jawlensky i budowaniu kolekcji dzieł artysty. Weiler wydał pierwszy katalog raisonné dzieł Jawlensky'ego i napisał liczne publikacje na temat artysty. Rozwinął również dział malarstwa XIX-wiecznego w kolejny punkt centralny. Zadbał o to, aby wszystkie kierunki nowoczesnego malarstwa były reprezentowane we wzorowy sposób. Ponadto wyposażył Galerię Obrazów w jedną z najważniejszych niemieckich kolekcji tachistów, ale także poświęcił się lokalnej historii sztuki i kultury.

Po przejściu na emeryturę w 1975 roku przeniósł się do Stuttgartu.