Teatr Walhalla (Mauritiusstrasse/róg Hochstättenstrasse) został otwarty w 1897 roku jako "Walhalla Variety and Speciality Theatre with Grand Restaurant" i mógł pomieścić 1400 widzów. Został zbudowany i sfinansowany przez dewelopera z Wiesbaden, Jakoba Ratha, który zmarł na krótko przed otwarciem teatru. Początkowo w programie znajdowały się na przemian programy rozrywkowe, opery i operetki. Od 1919 roku stał się kinem prowadzonym przez właściciela kina i projektora Augusta Zickenheimera i jego syna Wilhelma.

Podczas brytyjskiej okupacji budynek był wykorzystywany jako centrum kulturalne i "Army Circuit Cinema". W 1930 roku Walhalla została ponownie otwarta jako kino dźwiękowe. Po II wojnie światowej Walhalla została początkowo skonfiskowana przez amerykańskie władze okupacyjne (USAFE) i wykorzystywana jako kino, stołówka, teatr i miejsce spotkań. Następnie służył jako tymczasowe miejsce dla Państwowego Teatru Opery i Operetki do marca 1947 roku.

Pod koniec 1948 r. został ponownie otwarty jako kino i teatr dla ludności niemieckiej. W 1950 r. zainstalowano "Kino studyjne Bambi dla wyrafinowanej sztuki filmowej". W latach 1948-53 w skarbcu utworzono bawarską piwiarnię. W 1962 r. rozpoczęła się tam era "niemieckiej giełdy muzycznej numer jeden". W latach 1957-72 muzycy spotykali się w celu wymiany pomysłów i znalezienia innych zleceń. Angażowano najlepsze big bandy i zespoły. Pod koniec lat 60-tych Wolfgang Schott otworzył modną dyskotekę "Big Apple". Przyciągała ona tłumy aż do lat 90-tych.

W połowie lat 70. Manfred Ewert przejął Walhalla-Filmtheater, w tym kino Bambi, i zmodernizował je. W tym samym czasie on i właściciel Wilhelm Zickenheimer podjęli się renowacji, aby zachować zabytkowy budynek. Podczas renowacji Heskiego Teatru Państwowego w Wiesbaden w latach 1975-78, Walhalla ponownie służyła jako scena alternatywna.

Zamknięto ją pod koniec 1988 roku i pojawiły się różne plany jej wykorzystania. W 2007 r. nieruchomość została przejęta przez Stadtentwicklungsgesellschaft der Stadt Wiesbaden (SEG).