30 marca 1945 r. Amerykanie powierzyli Rudolfowi Jesinghausowi-Medicusowi z Wiesbaden opiekę nad ocalałymi z Holokaustu. Miejski ośrodek opieki dla osób prześladowanych na tle politycznym, rasowym i religijnym podlegał urzędnikowi opieki społecznej Philippowi Hollowi i mieścił się w biurze opieki społecznej przy Lehrstraße 10.

Jesinghaus prowadził intensywną kampanię na rzecz grupy osób powierzonych jego opiece. Do jego zadań należało m.in. rekwirowanie pomieszczeń mieszkalnych, opieka nad byłymi więźniami obozów koncentracyjnych oraz odnajdywanie więźniów obozów koncentracyjnych, którzy jeszcze nie powrócili lub dowiadywanie się więcej o ich losie. Z jego inicjatywy wydano odezwę "Do powracających z obozów koncentracyjnych i prześladowanych politycznie", w której nadburmistrz Georg Krücke witał powracających i zapewniał ich o wszelkiej możliwej pomocy. Zainicjował również "organizację pomocy dla osób prześladowanych przez NSDAP", która została założona w lipcu 1945 r. i wezwała ludność do przekazywania darowizn.

Jednak relacje między miejskim ośrodkiem opieki a administracją miasta, a także z rządem wojskowym, stawały się coraz trudniejsze. Jesinghaus domagał się większej liczby pracowników i lepszego wyposażenia swojego biura oraz narzekał na rosnącą biurokrację. Mimo wszystko miejski ośrodek opieki nadal był ważnym punktem kontaktowym.

W drugiej połowie roku zadania Miejskiego Ośrodka Opieki przejęła nowo utworzona Gmina Żydowska i Komitet Obozu Koncentracyjnego Wiesbaden. W dniu 8 grudnia 1945 r. został on przeniesiony do Miejskiego Urzędu Opieki Społecznej pod kierownictwem Heinza Ranly' ego, a w 1949 r. przemianowany na "Biuro Rejestracji i Badań Wstępnych w celu realizacji ustawy o odszkodowaniach". Biuro mieściło się teraz przy Bahnhofstraße 61, a jego akta zaginęły.

Rudolf Jesinghaus-Medicus odebrał sobie życie w 1951 roku.