Tak zwane osiedle Schwarzenberg zostało zbudowane na wschód od Mainzer Landstraße (obecnie Mainzer Straße) w dzielnicy "Unter Schwarzenberg", blisko granicy z Biebrich. W latach 1902/03 miasto wybudowało tu dwa czteropiętrowe bloki mieszkalne dla robotników (blok A i B, Gernotstraße 11-15 i 3-9), w których znajdowały się łącznie 64 mieszkania. Felix Genzmer opracował plany kompleksu, który pierwotnie składał się z czterech bloków mieszkalnych.

Budynki mieszkalne, znane również jako domy robotnicze, były przeznaczone głównie dla pracowników miejskich zakładów wodociągowych i gazowych. Od 1905 r. każde mieszkanie posiadało ogródek, a po 1914 r. zazwyczaj także małą szopę dla zwierząt. Pierwotnie bloki miały otynkowane powierzchnie w jasnych kolorach i konstrukcję z czerwonej cegły, podobną do domu ubogich robotników, który również został zbudowany w latach 1896/97 według planów Genzmera i jest obecnie domem mężczyzn Armii Zbawienia (Schwarzenbergstraße 7).

Mieszkańcom, którzy zginęli w czasie I wojny światowej, postawiono kamień pamiątkowy na zagospodarowanym terenie z tyłu bloków mieszkalnych. Na cokole widniał napis: "Wzniesiony przez mieszkańców miejskiego domu robotniczego "Schwarzenberg"". W 1953 r. kamień ten zastąpiono prostszym z nazwiskami poległych w obu wojnach światowych i napisem na cokole: "Wdzięczność - mieszkańcy Schwarzenbergu". Kiedy budynki zostały sprzedane w 1989 roku, kamień pamiątkowy został przeniesiony do siedziby ESWE Versorgungs AG przy Weidenbornstraße.