Schnaase, Karl

Prawnik, historyk i krytyk sztuki

Urodzony: 07.09.1798 w Gdańsku

Zmarł: 20 maja 1875 r. w Wiesbaden

Schnaase był predestynowany do beztroskiego życia naukowego, które składało się z podwójnej egzystencji prawnika i badacza sztuki. Jego ojciec zapewnił rodzinie znaczące doświadczenia edukacyjne, odwiedzając europejskie metropolie. Dzięki studiom prawniczym i niezwykłemu zainteresowaniu filozofią Schnaase zetknął się z luminarzami swoich czasów. Hegel, który czytał o estetyce w Heidelbergu, wywarł na niego głęboki wpływ. Był również pod wpływem Johanna Gottfrieda Herdera i Karla Wilhelma Solgera, a także Schillera i Kanta. Było zatem logiczne, że ważny debiut Schnaase'a "Listy holenderskie" (1834) powinien zawierać rozważania filozoficzne i teoretyczno-artystyczne, a także historyczno-artystyczne. Już od pięciu lat pracował jako prokurator w sądzie okręgowym w Düsseldorfie i zajmował centralną pozycję w życiu kulturalnym.

Kiedy postulat kompleksowej prezentacji historii sztuki (która stała się uznaną nauką dopiero od czasów Winckelmanna) stawał się coraz bardziej wyartykułowany, dostrzegł właściwy moment dla swojego głównego projektu: w latach 1843-64 opublikował swoją "Historię sztuk pięknych" w siedmiu tomach, które były poświęcone epokom od starożytności do średniowiecza; ósmy tom (XV wiek) został opublikowany pośmiertnie w 1879 roku.

Od 1848 r. Schnaase pracował jako starszy radca trybunału w Berlinie. Aktywnie zaangażowany w życie kulturalne, był współzałożycielem Stowarzyszenia Sztuki Religijnej w Kościele Protestanckim. Od 1867 r. mieszkał w Wiesbaden w Prusach, gdzie pracował nad drugim wydaniem swojej monumentalnej historii sztuki światowej. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Starym Cmentarzu.