Schlegel, Bernhard

Internista

Urodzony: 25.03.1913 w Berlinie

Zmarł: 24 grudnia 1987 r. w Wiesbaden

Schlegel studiował medycynę w Berlinie, Bonn i Marburgu w latach 1931-1936, a w 1938 r. napisał pracę doktorską na temat "Przydatności sztucznych soli dietetycznych i innych środków pomocniczych do przygotowywania diet bezsolnych". W 1944 r. uzyskał tytuł profesora chorób wewnętrznych. Po odbyciu służby wojskowej i pobycie w więzieniu, w 1949 r. dołączył do Uniwersyteckiego Centrum Medycznego w Marburgu, gdzie w 1950 r. został specjalistą chorób wewnętrznych i kierownikiem oddziału rentgenowskiego. W 1959 r. został mianowany naczelnym lekarzem w Pierwszej Klinice Medycznej Szpitali Miejskich w Wiesbaden, którą kierował do 1984 roku. W latach 1966-68 pełnił również funkcję dyrektora medycznego.

Opublikował ponad 80 prac na temat różnych aspektów diagnostycznych i terapeutycznych, a także w dziedzinie medycyny eksperymentalnej. Był także stałym sekretarzem Niemieckiego Towarzystwa Medycyny Wewnętrznej w latach 1960-84. Otrzymał liczne nagrody, w tym Srebrny (1973) i Złoty (1979) Medal Obywatelski, Odznakę Honorową Stowarzyszenia Medycznego Hesji (1981) i Federalny Krzyż Zasługi 1 klasy (1985). Profesjonalne Stowarzyszenie Niemieckich Internistów uhonorowało go Medalem Günthera Budelmanna w 1986 roku. Schlegel jest pochowany na Cmentarzu Północnym.