Cmentarz założony na wzgórzu Neroberg w Wiesbaden w 1856 roku był pierwszym tego typu obiektem w Niemczech. Philipp Hoffmann zaprojektował cmentarz w kształcie krzyża greckiego, z ćwierćokręgami łączącymi ramiona krzyża. Kamienny mur otacza miejsce pochówku; prosty portal z piaskowca z rosyjskim krzyżem jest zorientowany w kierunku osi centralnej biegnącej z północy na południe.

Cmentarz został poświęcony 31 sierpnia 1856 roku. W 1864 r. stał się własnością rosyjskiego kościoła. Pierwotnie wszystkie groby miały być umieszczone wzdłuż murów, podczas gdy wewnętrzne obszary miały być zaprojektowane wyłącznie jako ogrody. Koncepcja ta została jednak wkrótce porzucona. Cmentarz został rozbudowany po raz pierwszy w latach 1864-67. Ostatnia poważna rozbudowa miała miejsce w latach 1972/73; pierwotny kształt krzyża został w ten sposób rozbity po wschodniej stronie.

Rosyjski cmentarz, na którym znajduje się ogromna liczba historycznych miejsc pochówku, miał duży zasięg, który rozciągał się aż do krajów niemiecko- i francuskojęzycznych. Do pewnego stopnia jego groby odzwierciedlają burzliwą historię Rosji: podczas gdy wielu arystokratów i mężów stanu, w tym wielu Niemców bałtyckich, znalazło tu swoje ostatnie miejsce spoczynku w pierwszych dziesięcioleciach jego istnienia, po I wojnie światowej byli to rosyjscy emigranci, którzy uciekli do Niemiec przed rewolucją październikową. Z czasów II wojny światowej znajdujemy kilka grobów rosyjskich robotników przymusowych i przesiedleńców, a także grób Aleksieja von Jawlensky'ego.