Ohly, Carl (także Karl)

Pastor protestancki

Urodzony: 08.08.1860 w Haiger

Zmarł: 27.02.1919 w Nassau/Lahn

Ohly, bratanek Augusta Ohly, od 1879 r. studiował teologię protestancką w Lipsku, Tybindze i Berlinie. W 1882 r. uczęszczał do seminarium kaznodziejskiego w Herborn. Od 1883 r. był wikariuszem parafialnym w Nied w Nassau, następnie w 1884 r. pierwszym pastorem nowej parafii (Frankfurt-) Höchst, a od 1888 r. pastorem parafii luterańskiej w Elberfeld. Od 1899 r. był kaznodzieją dworskim i katedralnym w Berlinie.

W 1913 r. król pruski Wilhelm II mianował swojego nadwornego kaznodzieję (ostatnim) generalnym superintendentem okręgu konsystorskiego Wiesbaden, unieważniając tym samym polemikę podsycaną przez liberałów przeciwko konserwatywnemu teologowi. Podczas krótkiego urzędowania Ohly zdołał jednak rozwiać powstałe obawy. Od 1913 r. był również przewodniczącym Stowarzyszenia Nassau Gustav-Adolf. W 1918 r. Ohly otrzymał honorowy doktorat z teologii na Uniwersytecie w Marburgu. Ohly zmarł w połowie okresu przewrotu państwowego po długiej chorobie.

Berliński badacz Nowego Testamentu Adolf Deißmann (1866-1937) z Langenscheid i pastor Karl Hofmann (1875-1955) z Kościoła Lutra w Wiesbaden prowadzili dyskusje na temat jego następcy. Po tym, jak obaj odmówili, konsystorz i okręgowy komitet synodalny zgodziły się nie obsadzać stanowiska przed wejściem w życie nowej konstytucji kościelnej. Rudolf Eibach (1841-1923) przejął zarządzanie sprawami generalnego superintendenta aż do przejścia na emeryturę 1 października 1919 r., a następnie Anton Jäger do 1925 r.