Lippmann, Max

Dziennikarz, historyk filmu, polityk (poseł do parlamentu)

Urodzony: 16.02.1906 w Poznaniu

Zmarł: 26.01.1966 w Moguncji

Lippmann pracował jako korespondent prasowy i komentator dla radia w Breslau, został członkiem SPD i był przewodniczącym Niemieckiej Ligi Praw Człowieka na Śląsku.

W 1933 r. uciekł z powodów politycznych i żydowskich, najpierw do Pragi, a w 1938 r. do Paryża. Stamtąd został deportowany do Algieru i internowany. Po wyzwoleniu w 1943 r. mieszkał w Londynie i Paryżu, a w latach 1944/45 pracował dla amerykańskiego Biura Strategii. Wrócił do Niemiec w 1948 roku.

W latach 1950-59 był oddelegowany przez przedstawicieli przemysłu filmowego do Dobrowolnej Samoregulacji Przemysłu Filmowego (FSK), gdzie pracował w pełnym wymiarze godzin od 1951 roku. W 1959 roku został mianowany dyrektorem Niemieckiego Instytutu Studiów Filmowych. Od tego momentu jego zaangażowanie koncentrowało się na pracy filmowej.

Lippmann był również aktywnie zaangażowany w kształtowanie życia kulturalnego w Wiesbaden. Od 1954 r. był zaangażowany w działalność Volkshochschule Wiesbaden e.V. (VHS), centrum kształcenia dorosłych i był członkiem jego zarządu. Wraz z VHS opracował serię "Filmowe skarby". W 1964 r. zorganizował "Shakespeare Film Festival" i opracował katalog do wystawy fotograficznej "The German Silent Film", projektu, który sprawił, że jego nazwisko stało się szeroko znane. Lippmann był członkiem zarządu stowarzyszenia "Wangener Kreis", które zajmowało się promocją kultury śląskiej i wymianą kulturalną z sąsiednią Polską. Stowarzyszenie przyznało mu "Złotą Odznakę Honorową" w 1965 roku.

W latach 1954-58 był posłem do heskiego parlament u krajowego z ramienia SPD, a od 1956 r. do października 1964 r. członkiem rady miasta Wiesbaden.

Lippmann został pochowany na cmentarzu żydowskim w Wiesbaden.