Keller, Adam

Duchowny katolicki, radca duchowny

Urodzony: 11.08.1839 w Horbach

Zmarł: 31.05.1911 w Wiesbaden

Keller studiował teologię w Würzburgu i Moguncji, a w 1862 r. przyjął święcenia kapłańskie. Po krótkiej pracy w Limburgu jako kapelan biskupi, został nauczycielem w szkole łacińskiej w Eltville w 1863 r. i w seminarium nauczycielskim w Montabaur w latach 1869-84. W 1888 r. został proboszczem i dziekanem w Wiesbaden i został mianowany radcą kościelnym (tytuł Monsignor), a w 1890 r. został mianowany papieskim prałatem domowym. Był również kapelanem wojskowym.

W czasie jego urzędowania liczba katolików w Wiesbaden podwoiła się (1911: 35.000), co spowodowało konieczność podziału dotychczasowej parafii św. W latach 1893/95 zbudowano kościół Maria Hilf, w 1905 r. kaplicę ratunkową przy Waldstraße, a w 1910 r. rozpoczęto budowę kościoła Trójcy Świętej. Keller wiedział, jak pozyskiwać darowizny, które przynosiły korzyści budynkom kościelnym, a także różnym instytucjom charytatywnym, takim jak szpital św. W latach 1895-1900 był diecezjalnym przewodniczącym stowarzyszeń czeladniczych.

W broszurze, która doczekała się 30 wydań, zajął stanowisko w sporze dotyczącym spowiedzi kościelnej i bronił dominującej katolickiej praktyki pokuty. Opublikował również kilka udanych pism edukacyjnych i przewodnik dla małżeństw. Jego kazania i refleksje zostały później podsumowane w czterech tomach pod tytułem "W tamtych czasach".

Był kawalerem Orderu Żelaznej Korony III klasy, Orderu Czerwonego Orła IV klasy i komandorem Zakonu Grobu Bożego. Keller był uważany za bardzo towarzyskiego i ogólnie popularnego. Już w 1910 r. państwo zastosowało się do życzeń rady kościelnej i zezwoliło na jego pochówek w kościele św.