Jaksch, Wenzel

Dziennikarz, polityk, poseł do Bundestagu

Urodzony: 25.09.1896 w Langstrobnitz (Las Czeski)

zm.: 27.11.1966 w Wiesbaden

Jaksch uczył się zawodu murarza w Wiedniu i dołączył do socjaldemokratów w wieku 17 lat. Pierwszą wojnę światową przeżył jako żołnierz armii austriackiej. Następnie objął kierownictwo Centralnego Związku Drobnych Rolników i Chałupników w Komotau

Po wstąpieniu do DSAP (Niemieckiej Socjaldemokratycznej Partii Pracy) w Czechosłowacji został powołany do zarządu partii w 1924 r. i wybrany do parlamentu praskiego w 1929 r., gdzie do 1938 r. starał się promować przyjazne współistnienie Niemców i Czechów. Dlatego też sprzeciwiał się nazistowskiemu ruchowi Konrada Henleina. W 1935 r. został zastępcą przewodniczącego, a na ostatnim kongresie partii w Pradze w 1938 r. został przewodniczącym DSAP.

Po inwazji Wehrmachtu Jakschowi udało się w ostatniej chwili uciec przez Polskę do Anglii. Jako czołowy członek dwóch organizacji emigracyjnych reprezentował interesy Niemców sudeckich przed czechosłowackim rządem na uchodźstwie. Desperacko prowadził kampanię przeciwko tzw. dekretom Beneša o wydaleniu Niemców sudeckich z ČSR. W 1946 r. doświadczył drugiego wypędzenia w Londynie, kiedy na początku roku rozpoczęły się pierwsze duże transporty z Sudetów. Jaksch przeniósł się do Niemiec, aby wesprzeć swoich wypędzonych rodaków. W 1949 r. rodzina przyjechała najpierw do Frankfurtu nad Menem, a w latach 50. do Wiesbaden.

W 1950 r. premier Georg August Zinn przekazał mu heski urząd ds. wypędzonych. Jaksch opracował plan ekonomicznej, społecznej i socjalnej integracji przesiedleńców. W dniu 10 listopada 1951 r. założono Seliger-Gemeinde jako wspólnotę sudeckich socjaldemokratów, a Jaksch został wybrany na jej przewodniczącego. W kampanii wyborczej do Bundestagu w 1961 r. był częścią zespołu rządowego SPD i został nominowany na federalnego ministra ds. wypędzonych. Jaksch, członek Bundestagu, był uważany za kluczową postać w polityce wypędzonych i Europy Wschodniej. Był przewodniczącym Ziomkostwa Niemców Sudeckich, a od 1964 r. Związku Wypędzonych, a także przewodniczącym "Fundacji na rzecz Europejskich Kwestii Pokojowych". W Bundestagu już w 1961 r. podkreślał potrzebę nowej Ostpolitik.

W czasie zimnej wojny był uważany nie tylko za wizjonera zjednoczonej i pokojowej Europy, ale także za wpływowego autora i dziennikarza. Słynne stały się jego reportaże społeczne z sudeckich Niemiec. Realizacja skutecznych praw grup etnicznych i mniejszości w zjednoczonej Europie była również bliska jego sercu. Był wielokrotnie odznaczany, m.in. w 1966 r. Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec z Gwiazdą. W USA otrzymał tytuł doktora honoris causa. Jaksch został pochowany na cmentarzu leśnym w Dotzheim; upamiętnia go ulica w Kohlheck.