Hensler, Arnold

Rzeźbiarz, projektant krajobrazu, projektant

Urodzony: 23.07.1891 w Wiesbaden

Zmarł: 10.05.1935 w Trewirze

Hensler studiował w Kunstgewerbeschule w Moguncji. W latach 1912-1914 był uczniem rzeźbiarza, architekta, malarza i rzemieślnika Bernharda Hoetgera, który stworzył gaj platanowy na Mathildenhöhe w kolonii artystów w Darmstadt z płaskorzeźbami i rzeźbami. Następnie Hensler pracował jako niezależny artysta w Berlinie, a później w Wiesbaden, gdzie w 1922 roku poślubił postępową projektantkę i fotografkę Annie Möring.

Podróże studyjne do krajów Europy Zachodniej i Południowej dały mu dobre wyczucie materiałów i technik, co było niezbędne do tworzenia figur, płaskorzeźb, rzeźb wolnostojących lub obrazów honorowych w Wiesbaden lub w miastach nad Renem. W umiarkowanym stylu modernistycznym stworzył zespół rzeźb na fasadzie szczytowej i cztery gotyckie figury niszowe w ośmiokącie Muzeum Wiesbaden, a także fryz postaci nad portalem Landeshaus i elementy, cztery symboliczne kamienne bossy. Hensler zyskał sławę dzięki portretowym popiersiom berlińskiej tancerki Tatjany Barbakoff, pisarzy Ernsta Lissauera i Hermanna Kessera, dyrygenta Otto Klemperera i kolekcjonera sztuki Heinricha Kirchhoffa.

Początkowo bardziej otwarty na kosmopolityczne perspektywy, Hensler coraz bardziej zaczął przyjmować tradycyjnie chrześcijańską orientację, wyrażoną na przykład w grupie ukrzyżowania w katedrze w Limburgu. Artysta został pochowany na starym cmentarzu katedry.

Hensler rozumiał, jak połączyć krajobraz kulturowy, architekturę i rzeźbę w jednym języku formalnym. W 1932 roku nadał Wiesbaden urbanistyczny akcent. We współpracy z Edmundem Fabrym i Wilhelmem Hirschem stworzył kompleksy Reisinger i Herbert, w których urzeczywistniła się idea źródlanej wody jako ucieleśnienia genius loci. Ograniczenia uniemożliwiły jednak realizację Gesamtkunstwerk.