Hauberrisser, Georg von (nobilitowany w 1901 r.)

architekt

ur. 19.03.1841 w Grazu

zm. 17.05.1922 w Monachium

Tytułowy syn architekta z Grazu, Georga Hauberrissera, najpierw studiował architekturę w swoim rodzinnym mieście, od 1862 r. w Monachium pod kierunkiem Gottfrieda Neureuthera i Georga Friedricha Zieblanda, następnie w Berlinie i wreszcie pod kierunkiem Friedricha von Schmidta w Wiedniu, głównego przedstawiciela ówczesnego gotyku.

W 1865 roku Hauberrisser złożył projekt konkursowy w stylu gotyckim na nowy budynek ratusza w Monachium, z którym 25-latek wygrał bez praktyki z projektem w stylu renesansowym autorstwa monachijskiego radcy budowlanego Arnolda Zenettiego. Budynek, który powstał pod jego kierownictwem w latach 1867-74, dobrze wpasował się w otoczenie. Hauberrisser osiedlił się w Monachium w 1866 roku. W 1876 roku został profesorem na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium.

W 1882 roku rada miejska Wiesbaden zorganizowała konkurs na prestiżowy nowy ratusz między pałacem miejskim a kościołem rynkowym. Hauberrisser wziął w nim udział, nie zdobył nagrody, ale mimo to zlecono mu jego budowę. Tym razem skupił się na formach renesansowych, ponieważ styl gotycki był zarezerwowany dla budynków sakralnych w Wiesbaden. Budynek został ukończony w 1887 roku i zaakcentował okolicę w nowy sposób. Podobnie jak w przypadku wszystkich swoich budynków, zadbał również o szczegóły wystroju wnętrz i elewacji. Było to szczególnie widoczne w głównej fasadzie od strony Schlossplatz, która została zniszczona w 1945 roku, z jej szczytami, wieżami schodowymi i dekoracyjnymi rzeźbami.

W Monachium Hauberrisserowi jeszcze dwukrotnie zlecono rozbudowę Nowego Ratusza, aż w końcu w 1909 roku zajął on całą przecznicę i całkowicie zmienił charakter Marienplatz. Stylistycznie, ornamentyka w stylu gotyckim była już przestarzała, zanim została podkreślona przez wieżę. Hauberrisser był wyśmiewany jako "niemiecki cesarski gotyk". W kręgach zawodowych był jednak uważany za specjalistę od budowy ratuszy. Został pasowany na rycerza i nobilitowany w 1901 roku.