Do czasów nowożytnych wieże fortyfikacji miejskich Wiesbaden były wykorzystywane do przetrzymywania więźniów, w tym wieża Teschen na Heidenmauer, wieża bramy miejskiej i wieża na Niederpforte. Zmieniło się to w połowie XVIII wieku. W latach 1764-1768 w budynku wzniesionym dla sądu karnego na Michelsberg mieścił się zakład karny i ośrodek poprawczy. Budynek zawierał jedenaście cel w piwnicy z grubymi na metr ścianami działowymi i zewnętrznymi. Sale sądowe znajdowały się na pierwszym piętrze, a pokoje pracy dla "więźniów" na drugim. Podczas uwięzienia więźniowie byli zmuszani do pracy, która polegała na przędzeniu i tkaniu pończoch. Z biegiem lat więzienie na Michelsbergu stawało się coraz bardziej zniszczone. Zostało ono zastąpione przez więzienie sądu okręgowego przy Albrechtstraße, które zostało przekazane władzom sądowym 17 lipca 1875 r. i mogło pomieścić 100 więźniów płci męskiej i żeńskiej. Na dziedzińcu zbudowano barak dla więźniów płci męskiej w 1875 r. W 1878 r. władze podatkowe zbudowały budynek mieszkalny z pięcioma mieszkaniami przy Oranienstraße dla funkcjonariuszy więziennych i ich rodzin. Ze swoją fasadą z czerwonej cegły i ceglanym murem otaczającym więzienny dziedziniec, więzienie sprawiało ponure wrażenie. Egzekucje skazanych na śmierć odbywały się na wewnętrznym dziedzińcu, ostatnia 4 stycznia 1887 roku.

Wiele znanych osobistości Wiesbaden było przetrzymywanych w celach więziennych w czasach nazistowskich, takich jak prawnik Hans Buttersack i późniejszy burmistrz Georg Buch. Więzienie było używane do lutego 1972 r., ale ostatecznie tylko do krótkoterminowych aresztowań. Ponieważ nie spełniało już wymogów nowoczesnego więzienia i nie mogło zostać przebudowane, zostało opuszczone przez Heskie Ministerstwo Sprawiedliwości. Zostało zburzone w latach 1995/96. Nowe więzienie zostało zbudowane przy Holzstraße w latach 1959-63.