Wiele stowarzyszeń, które powstały w Wiesbaden i innych niemieckich miastach od XIX wieku w celu opieki nad ubogimi, chorymi, zaniedbanymi dziećmi, kobietami, które niedawno urodziły dziecko i kobietami "moralnie zagrożonymi", można przypisać inicjatywom kobiet. Już w 1814 roku kobiety w Wiesbaden zjednoczyły się, aby złagodzić trudności spowodowane wojnami rewolucyjnymi i wyzwoleńczymi; dało to początek Stowarzyszeniu Kobiet Wiesbaden w 1818 roku, choć nie przyjęło ono własnego statutu aż do 1844 roku. Około 1900 r. jego cele obejmowały znalezienie pracy dla bezrobotnych kobiet i zapewnienie wsparcia ubogim rodzinom, chorym i nadmiernie zadłużonym biednym ludziom. Stowarzyszenie Panien miało również znaczny wiek, zakładając ośrodek opieki nad dziećmi w 1835 roku. W 1839 roku, dzięki hojnym darowiznom, w tym od rodziny książęcej, organizacja mogła przenieść się do własnego domu, w którym tak zwane dzieci domowe mieszkały teraz i były pod stałą opieką.

Jedną z reakcji na rosnące zatrudnienie kobiet i matek było założenie w 1907 r. Stowarzyszenia Żłobków w Wiesbaden, które przyjmowało dzieci matek z najbiedniejszych klas w wieku od 6 tygodni do 3 lat. Wśród około 40 stowarzyszeń kobiecych, które można naliczyć do początku I wojny światowej, było wiele lokalnych i oddziałowych stowarzyszeń większych, działających na szczeblu krajowym organizacji, np. kościołów protestanckich i katolickich lub izraelskiej wspólnoty synagogalnej i Niemieckiego Czerwonego Krzyża. Najbardziej wpływowym stowarzyszeniem kobiecym w Wiesbaden z największą liczbą członkiń był oddział Związku Patriotycznych Stowarzyszeń Kobiecych, założony w 1869 roku. Zgodnie z jego statutem, zajmował się on opieką nad rannymi w czasie wojny i chorymi w czasie pokoju oraz prowadził poradnie położnicze, żłobki, przedszkola i kuchnie publiczne, a także społeczne punkty pielęgniarskie. Stowarzyszenie zostało uznane za fundację charytatywną w 1904 roku.

Kluczowym czynnikiem sprzyjającym powstawaniu stowarzyszeń kobiecych w XIX wieku była rosnąca aktywność zawodowa kobiet, której towarzyszyła większa mobilność. Kilka stowarzyszeń, z których niektóre były również organizacjami kościelnymi, postawiło sobie za cel ochronę młodych kobiet, które przybyły do uzdrowiska jako pokojówki, księgowe lub guwernantki i nianie, przed "wyzwaniami moralnymi", zapewniając im niedrogie zakwaterowanie i sensowne zajęcia rekreacyjne lub chroniąc je przed nieuczciwymi agencjami rekrutacyjnymi. Założone w 1877 r. stowarzyszenie branżowe "Przyjaciół Młodych Dziewcząt" wspierało młode dziewczęta, które musiały zarabiać na życie za granicą. Stowarzyszenie "Heimat Haus zu den Bergen" dla samotnych kobiet i dziewcząt o lepszej pozycji społecznej, które otworzyło swoje podwoje przy Kapellenstraße w 1894 roku, było również powiązane z "Freundinnen". Celem tego stowarzyszenia było zapewnienie przyjaznego zakwaterowania i dobrego jedzenia dla sprzedawczyń i księgowych zatrudnionych w Wiesbaden, a także schronienia i ochrony przed zagrożeniami moralnymi i wykorzystywaniem przez agencje pracy dla dziewcząt z wyższych klas bez pracy.

Katolicki Marienbund St Bonifatius opiekował się młodymi dziewczętami, które opuściły szkołę od 1896 roku i chronił dziewczęta, które przeprowadziły się tutaj z zagranicy i pracowały w zawodach handlowych i przemysłowych. Podobne cele przyświecały protestanckiemu domowi dla dziewcząt, który rozpoczął działalność w 1889 r. wraz ze schroniskiem dla dziewcząt i szkołą domową, a także "Grupie dziewcząt i kobiet na rzecz pomocy społecznej", która została założona w 1900 r. i była powiązana ze Stowarzyszeniem Edukacji Kobiet i Studiów Kobie cych. W zarządzie miały zasiadać co najmniej trzy kobiety. Oferowano wykłady na temat kobiecej pracy socjalnej i wizyty w organizacjach opiekuńczych w Wiesbaden.

"Klub Młodych Dziewcząt" również chciał zaoferować swoim członkiniom spotkania towarzyskie i edukację. Założony w 1912 r. przez stowarzyszenie "Przyjaciół Młodych Dziewcząt" klub oferował sprzedawczyniom, urzędniczkom i opiekunkom zaawansowane kursy szkoleniowe, zwłaszcza w języku angielskim i francuskim, pomoc społeczną, promocję zdrowia, pogłębianie duchowości, spotkania towarzyskie i wycieczki po Taunusie. Również w 1912 r. założono stowarzyszenie "Erholungsstätte für Heimarbeiterinnen", które w 1913 r. otworzyło mały dom w Kloppenheim. Inne organizacje zawodowe, takie jak "Stowarzyszenie Pracownic Handlowych i Biurowych" oraz "Stowarzyszenie Nauczycielek dla Nassau" założone przez Elise Kirchner zostały dodane po I wojnie światowej.

Jednym z głównych celów działalności charytatywnej stowarzyszeń kobiet w Wiesbaden była opieka nad kobietami, które niedawno urodziły, biednymi, porzuconymi lub zaniedbanymi dziećmi, więźniarkami i starszymi, samotnymi, ale zubożałymi kobietami z wyższych sfer. Marienverein, założony w 1889 roku, był zaangażowany w pomoc wychowankom sierocińców. Verein zur Unterhaltung eines Wöchnerinnenasyls i St. Elisabethen-Verein (założone odpowiednio w 1894 i 1908 roku) zajmowały się kobietami, które niedawno urodziły dzieci, i wyłącznie niewinnymi żonami. Tak zwane kobiety upadłe były grupą docelową katolickiego "Johannesstift Welfare Association for the Protection and Rescue of Morally Endangered Girls" oraz lokalnego oddziału katolickiego "Welfare Association for Girls, Women and Children".

W późniejszych latach dwudziestych i trzydziestych zakres stowarzyszeń kobiecych rozszerzył się, szczególnie w odniesieniu do organizacji zawodowych. Działalność ta zakończyła się wraz z początkiem dyktatury nazistowskiej. Po II wojnie światowej szybko założono lub wznowiono działalność licznych stowarzyszeń kobiecych.

Ogromny wpływ wywarł Niemiecko-Amerykański Klub Kobiet i lokalny oddział Niemieckiego Stowarzyszenia Gospodyń Domowych, które zostały założone cztery lata po zakończeniu wojny. Rok później powstał lokalny oddział Niemieckiego Pierścienia Kobiet, którego celem było zapewnienie edukacji obywatelskiej. Od 1968 r., oprócz wyznaniowych stowarzyszeń kobiet, stowarzyszeń zawodowych i kobiecych grup roboczych różnych partii politycznych, powstały organizacje prowadzące kampanie przeciwko przemocy i dyskryminacji kobiet, a także na rzecz uchodźców, osób ubiegających się o azyl i chorych na AIDS. Kobiece kluby usługowe, takie jak Soroptimist International i Zonta, są stosunkowo nowymi organizacjami w Wiesbaden.