Leśniczówka Dambachtal przy Tränkweg została zbudowana w latach 1895/96 według planów architekta miejskiego Felixa Genzmera i była drugą leśniczówką zamówioną przez miasto. W latach 1893/94 w pobliżu Fasanerie wybudowano mieszkania dla dwóch nowo mianowanych leśników miejskich. Fakt, że leśniczówka Dambachtal była bardziej wyszukanie zaprojektowana, wynikał z jej eksponowanej lokalizacji niedaleko budowanej właśnie kolonii willowej. Leśniczówka miała służyć nie tylko jako rezydencja, ale również jako reprezentacyjny budynek w idyllicznej dolinie Dambachtal.

Nieregularny plan domu zaowocował niezwykle ekscytującą strukturą o zróżnicowanym krajobrazie dachowym. Malowniczy wygląd zewnętrzny opiera się przede wszystkim na elementach projektu, które Genzmer zapożyczył z niemieckiego renesansu, takich jak dawniej kolorowe rozety wachlarzowe na blokowych belkach attyki. Cegła wznosi się nad niskim cokołem z szarego kamienia z kamieniołomu Sonnenberg, który pierwotnie był otynkowany szorstką, szaro-zielonkawą powłoką natryskową, która sprawiała, że dom idealnie wtapiał się w otoczenie.

Dziś ma gładki biało-żółtawy tynk. Połączenie solidnej i szachulcowej konstrukcji jest harmonijne. Główny czterospadowy dach był niegdyś pokryty glazurowanymi, kolorowymi dachówkami, które tworzyły wzór od kalenicy w dół. Dach został zniszczony podczas II wojny światowej. Uważa się, że zaginęło również ogrodzenie wokół posesji: rustykalny płot wykonany z mocnych gałęzi ułożonych w ozdobne wzory.