Drigalski, Karl Rudolf Arnold Arthur Wilhelm von

Bakteriolog, higienista

Urodzony: 21.06.1871 w Dreźnie

Zmarł: 12.05.1950 w Wiesbaden

Po ukończeniu studiów medycznych na Akademii Wojskowej Cesarza Wilhelma w Berlinie w latach 1895-1907, Drigalski służył jako oficer medyczny, najpierw w szpitalu Charité, a następnie w jednym z pułków gwardii stacjonujących w Berlinie. Tutaj zdobył duże doświadczenie w zwalczaniu infekcji tyfusowych, którymi intensywnie zajmował się w trakcie studiów medycznych.

Kluczowym sukcesem jego pracy badawczej było opracowanie tzw. płytki Drigalskiego, która udowodniła, że pałeczki duru brzusznego nadal istnieją nawet po wyzdrowieniu nosiciela z choroby.

W 1906 r. habilitował się i został mianowany prywatnym wykładowcą w TH Hannover. Dwa lata później Drigalski został lekarzem miejskim w Halle i jednocześnie otrzymał honorową profesurę na tamtejszym uniwersytecie. W 1913 r. został mianowany profesorem zwyczajnym higieny na Uniwersytecie w Halle.

Po wybuchu I wojny światowej Drigalski służył jako oficer medyczny na froncie zachodnim i był odpowiedzialny za higienę medyczną szpitali polowych i powstrzymywanie epidemii. Po zakończeniu wojny powrócił do Halle, ale w połowie lat 20. przeniósł się do Berlina, gdzie został mianowany radcą ministerialnym i objął stanowisko szefa Departamentu Zdrowia Publicznego. W tym czasie przejął również redakcję "Deutsche Zeitschrift für öffentliche Gesundheitspflege".

Krótko po przejściu na emeryturę w 1942 r. Drigalski przeniósł się z Berlina do Wiesbaden, rodzinnego miasta swojej żony, pisarki Liesbet Dill. Niedobór specjalistów medycznych i odbudowa publicznego systemu opieki zdrowotnej doprowadziły do powołania go do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych nowo powstałego kraju związkowego Hesji. W latach 1946-1948 był szefem Departamentu Zdrowia Publicznego, a także pełnił funkcję dyrektora zarządzającego Niemieckiego Stowarzyszenia Publicznej Opieki Zdrowotnej i Polityki.